บทที่ 139: กำลังโมโห

วาเลเรียเปิดประตูและวิ่งออกไป แอบบี้ต้องการลงจากรถและตามเธอไป แต่ริชาร์ดจับมือเธอแล้วพูดว่า "อย่าเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องนี้!" “พี่ เธอเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของฉัน! ฉันกลัวว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นกับเธอ!” “เมื่อพูดถึงความสัมพันธ์ แม้แต่พ่อแม่ก็ควบคุมพวกเขาไม่ได้ นับประสากับเราล่ะ? จะเกิดอะไรขึ้นกับเธอ เธอจะทำอะไรด้วยมือเปล่าของเธอได้ล่ะ? วิลเลียมเป็นคนดีและเขาจะไม่รังแกเธอ!” ริชาร์ดหยุดแอบบี้ และเธอทำได้เพียงจ้องไปที่วาเลเรีย ขณะที่เธอเดินโซเซไปที่รถของวิลเลียม เธอเปิดประตูและพูดว่า "วิลเลียม คุณมันหน้าด้าน..." ก่อนที่เธอจะพูดจบ เธอสังเกตว่าไม่มีผู้หญิงนั่งอยู่เบาะหลัง มีเพียงวิลเลียมเท่านั้นที่นั่งอยู่ข้างใน ผู้หญิงอยู่ที่ไหนกัน? เธอเห็นผู้หญิงสองคนขึ้นรถของวิลเลียมอย่างชัดเจน วาเลเรียจ้องที่วิลเลียมด้วยความประหลาดใจ เธอยังขยี้ตาเพื่อให้แน่ใจว่าไม่ได้ฝันไป วิลเลียมหรี่ตามอง “คุณหยุดรถผมทำไม” “คุณซ่อนผู้หญิงสองคนไว้ที่ไหน เอาออกมา!” "คุณคิดว่าคุณเป็นใคร?" วิลเลียมปฏิเสธ “ฉันชื่อวาเลเรีย บราวน์! วิลเลียม หน้าไร้ยางอาย ฉันทนไม่ไหวแล้ว วันนี้ฉันจะไม่ปล่อยคุณไป!” วาเลเรียเอื้อมมือไปจับวิลเลียม