บทที่ 1054

ขณะเดียวกันในศูนย์กักกันของ B City เพสลีย์อยู่ในรถเข็นของเธอขณะที่เธอถูกผลักเข้าไปในห้อง ฮาร์ดี้ไม่ได้โกนหนวดมานานแล้วและเขาดูหวาดระแวงมาก เขารอมานานแล้วและดวงตาของเขากว้างขึ้นเมื่อเห็นเพสลีย์เข้ามา "คุณ... เธอเป็นแบบนี้ได้อย่างไร" "ฮาร์ดี้ คุณคิดว่าฉันทิ้งคุณไปหรือเปล่า" เพสลีย์ยิ้มอย่างขมขื่น "ไม่ใช่ว่าฉันไม่สนใจคุณ แต่ฉันไม่สามารถปกป้องตัวเองได้ ซี่โครงของฉันหักหลายซี่และมือของฉันก็หักเช่นกัน ฉันอยู่ในโรงพยาบาลจนถึงตอนนี้ ฉันมาหาคุณทันทีเมื่อหมอบอกว่าฉันสามารถออกจากโรงพยาบาลได้" เพสลีย์ไร้สาระมาโดยตลอดดังนั้นเธอจึงดูงดงามและประณีตเสมอไม่ว่าเธอจะไปที่ไหนฮาร์ดี้ไม่เคยเห็นเธอดูดื้อรั้นมาก่อน เขาได้ยินจากทนายความของเขาว่าเพสลีย์มีปัญหาหลังจากที่เธอยั่วยุให้วาเลเรียถูกลงโทษ แต่เขาไม่คิดว่ามันจะร้ายแรงขนาดนี้ เขายังเดาว่ามันเป็นข้อแก้ตัวเพราะเพสลีย์ไม่ต้องการช่วยเขา ตอนนี้เขาได้เห็นรูปลักษณ์ของเพสลีย์แล้วเขาก็ไม่รู้จะพูดอะไร หลังจากเงียบไปนานเขาพูดด้วยความยากลําบากว่า "เพสลีย์... ผม ฉันรอดไม่ได้จริงๆ ฉันขอได้ไหม" "มันจะยากมาก!" เพสลีย์ไม่ได้ซ่อนมันอีกต่อไป "พ่อไม่สนใจคุณอีกแล้ว และฉันไ