บทที่ 1053

ดวงตาของ Fandrey กะพริบด้วยแววตาเย็นชาเมื่อเขาเห็นแองเจิลกลับไปที่ห้องของเธออย่างไม่สะทกสะท้าน เขามองไปที่คัลลัมและถามว่า "คุณทานอาหารกลางวันหรือยัง" "ยังเลยครับ ฉันจะไปเร็ว ๆ นี้คุณอยากมากับฉันไหม" คัลลัมถาม "ไม่คุณสามารถพาแองเจิลไปกับคุณได้ ฉันอยากอยู่คนเดียว" "คุณยังโกรธอยู่ไหม? อย่าโกรธสุขภาพของคุณสําคัญกว่า ไปกินข้าวกันก่อน" เดโบราห์เกลี้ยกล่อมอย่างเป็นห่วง "ใช่พ่อสุขภาพของคุณเป็นสิ่งสําคัญดังนั้นคุณไม่ควรโกรธ ขอกินก่อน ฉันจะไปกับคุณ!" คัลลัมเกลี้ยกล่อมเขาเช่นกัน "ฉันรู้วิธีดูแลตัวเอง คุณควรพาแองเจิลออกไปทานอาหารกลางวันฉันจะไปเดินเล่น!" ฟานเดรย์ยืนขึ้นและเดินออกไป "ที่รัก คุณจะไปไหน" เดโบราห์ยืนขึ้นอย่างกระวนกระวาย "ฉันจะออกไปเดินเล่นและกินอะไรบางอย่างระหว่างทาง! ไม่ต้องกังวลฉันจะไม่เดือดร้อน" "คุณอยากให้ผมไปกับคุณไหม" หลังจากหลายปีเธอไม่เคยเห็น Fandrey โกรธมาก่อน เดโบราห์จะสบายใจได้อย่างไร? "ไม่จําเป็นฉันอยากอยู่คนเดียว หากเรื่องนี้สามารถส่งผลกระทบต่อฉันมากทุกสิ่งที่ฉันทําจะไร้ประโยชน์!" เนื่องจาก Fandrey ไม่ต้องการให้เธอไปกับเขาเธอจึงไม่สามารถทําอะไรกับมันได้ เธอลดเสียงลงที่ Sam