Webfic
เปิดแอป Webfic เพื่ออ่านเนื้อหาอันแสนวิเศษเพิ่มเติม

บทที่ 1232

”ก็ได้ 9.99 ล้านก็ได้” เจย์ยังไม่ยอมจบเรื่อง “แล้วก็จากนี้ไปเลิกเรียกฉันว่านายท่านอาเรสได้แล้ว” “แล้วจะให้เรียกว่าอะไรล่ะ?” เจย์นั้นเรื่องเยอะเกินทน แต่เซย์นก็ทำอะไรไม่ได้ “พี่ใหญ่” เซย์นทำตาโตแล้วโพล่งออกมาว่า “คุณอยากให้ผมเรียกว่าพี่ใหญ่เหรอ? คุณคิดว่ามันเหมาะสมเหรอไง? คุณลืมไปได้ยังไงว่าคุณเป็นสามีของน้องสาวผม?” “แต่ตอนนี้นายเป็นสามีของน้องสาวฉัน” เซย์นพูด “แต่คุณเป็นน้องเขยผมก่อน นั่นเป็นข้อเท็จจริงที่เปลี่ยนไม่ได้ ดังนันคุณควรเรียกผมว่าพี่ใหญ่” เจย์จ้องเขา “แล้วนายจะทำยังไงถ้าฉันไม่ยอมเรียกนายว่าพี่ใหญ่?” เซย์นสวนเขากลับด้วยประโยคเดียวกัน “ก็แล้วคุณจะทำยังไงล่ะ ถ้าผมก็ไม่ยอมเรียกคุณว่าพี่ใหญ่” “ฉันก็จะไม่อนุญาตให้โจเซฟีนแต่งงานกับนาย” เจย์พูด เซย์นทำตาโตเสียจนลูกตาแทบถลนออกจากเบ้า ทั้งแองเจลีนและเจย์นั้นแต่งงานกันไปแล้ว ดังนั้นเขาจึงไม่มีลูกไม้นี้มาใช้เพื่อข่มขู่เจย์ได้อีก เขาร้องออกมาอย่างโมโหเพราะว่าไม่มีทางเลือก “ผมไม่เคยเห็นใครหน้าหนาอย่างคุณมาก่อนเลย ก็ได้!” เจย์นั้นไม่ใช่คนไร้เหตุผลแต่เขาก็เป็นผู้ใหญ่มากขึ้นกว่าเมื่อก่อน เซย์นนั้นเด็กกว่าเขาไม่กี่ปีแต่เจย์นั้นเป

คลิกเพื่อคัดลอกลิงก์

ดาวน์โหลดแอป Webfic เพื่อปลดล็อกเนื้อหาที่น่าสนใจเพิ่มเติม

เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ

© Webfic, สงวนลิขสิทธิ์

DIANZHONG TECHNOLOGY SINGAPORE PTE. LTD.