บทที่ 1231

ในใจของเซย์นโจเซฟินนั้นเป็นสาวน้อยร่ำรวยที่แสนเย่อหยิ่งทะนงตน รวมกับที่พี่ชายของเธอนั้นเป็นนายท่านหนุ่มที่ร่ำรวย เธอจึงเป็นผู้หญิงที่ไม่รู้จักความเศร้าเสียใจหรือทุกข์ระทมแม้ว่าฟ้าจะถล่มดินจะทลายก็ตาม เขาไม่รู้เลยว่าจะมีวันที่เธอดูถูกตัวเองแบบนี้ หัวใจเซย์นเจ็บปวดจนแทบบรรยายไม่ได้ กลายเป็นว่าที่จริงแล้วเธอนั้นเปราะบางมาก เธอคงเจ็บปวดแสนสาหัสจากสิ่งที่เขาทำกับเธอสมัยก่อน เขากอดโจเซฟินแน่นและพูดพึมพำอย่างรักใคร่ “เราไม่ใช่เด็กกันแล้วนะโจเซฟิน อย่าทรมานตัวเองอีกเลย เราแต่งงานกันเถอะ” โจเซฟินเงยดวงตาหงส์แวววาวฉ่ำน้ำตาของเธอขึ้นมา ทันใดนั้นเธอก็เริ่มปลดกระดุมเสื้อ… เซย์นอึ้งไปเลย “เธอจะทำอะไรน่ะโจเซฟิน? เรายังไม่ได้แต่งงานกันเลยนะ” “เรื่องนั้นไม่จำเป็นหรอก!” เพื่อที่จะเข้าหาเซย์นโจเซฟินฟันฝ่าอุปสรรคขวากหนามมามากมาย ฝ่าทะเลทรายแห้งแล้ง บาดเจ็บ และเสียน้ำตา พิธีการต่าง ๆ นั้นไม่มีความหมายอะไร สิ่งที่สำคัญก็คือ พวกเขาสามารถอยู่ด้วยกันได้แล้ว “แต่ฉันยังไม่ได้ขอแต่งงานอย่างเป็นทางการเลยนะ…” เซย์นอดคิดไม่ได้ว่าสถานการณ์ตอนนี้คงไม่เหมาะ “นั่นก็ไม่จำเป็น” เซย์นอึ้งพูดไม่ออก “นี่เธอหื่นข