บทที่ 746

หลังจากที่ทิโมธีและคนอื่น ๆ ออกจากห้องโถงไปแล้ว เฟนด์ก็หันไปหาพวกสาว ๆ แล้วพูดว่า “เราก็ควรกลับกันได้แล้ว ถึงแม้ว่าผมจะถูกไล่ออกแต่เราก็ยังเป็นเพื่อนกัน ให้ผมไปส่งพวกเธอกลับบ้านนะ” “เฟนด์ เมื่อกี้พี่ชายของฉันพูดออกมาเพราะความโกรธ คุณอยากจะลาออกไปแบบนี้จริง ๆ เหรอ?” ทันย่าไม่เห็นด้วย เธอพยายามโน้มน้าวเฟนด์ แม้ว่าเมื่อไม่กี่นาทีที่ผ่านมาเขาจะยืนยันอย่างชัดเจน อีวอนน์ซึ่งเป็นลูกพี่ลูกน้องของเธอก็ไม่เห็นด้วยเช่นกัน “เฟนด์ นายต้องคิดให้ดีนะ มันยากมากที่จะหางานที่ได้เงินเดือนยี่สิบล้านเหรียญแบบนี้!” แม้ว่าเขาอาจจะทำให้เธอเป็นบางครั้ง แต่เมื่อต้องเห็นเขาจากไปมันก็ทำให้เธอเสียใจอยู่เหมือนกัน “ผมตัดสินใจแล้ว และผมไม่มีอะไรจะต้องเสียใจ!” เฟนด์หัวเราะ “ยิ่งไปกว่านั้น ผมไม่ได้เพิ่งชนะแล้วได้เงินหนึ่งหมื่นล้านเหรียญจากการเล่นบิลเลียดไปหลายรอบไม่ใช่เหรอ? ผมต้องทำงานเป็นเวลาหลายปีเลยนะกว่าจะได้เงินหนึ่งหมื่นล้านเหรียญ จริงไหม?” ทันย่าและคนอื่น ๆ พูดอะไรไม่ได้ เพราะเฟนด์ได้ตัดสินใจไปแล้ว แต่ดวงตาของชารอนกลับดูเป็นประกาย “เฟนด์ ตอนนี้คุณก็ไม่มีงานทำ...ทำไมคุณไม่มาทำงานเป็นบอดี้การ์ดให้ตระกูลฉันล่ะ