บทที่ 2405

อย่างไรก็ตาม ผู้ชายที่ชื่อเฟนด์ที่อยู่ตรงหน้าเขาคงไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามีอักขระทางยาอยู่มากน้อยเพียงใด หรือจะได้มันมาอย่างไรก็คงยังไม่รู้ นับภาษาอะไรกับการปรับแต่งโอสถให้ได้ถึงห้าในสิบส่วน และเหนือสิ่งอื่นใด เฟนด์ไม่เคยมีโอกาสได้ศึกษามรรคาแห่งโอสถมาก่อนอีกต่างหาก เฟนด์เหลือบมองราฟาเอล “มีอักขระทางยาทั้งหมดหนึ่งล้านอักษร อักษรแต่ละตัวยังสามารถซ้อนทับกับอักษรอื่น ๆ เพื่อให้ได้ผลลัพธ์ที่พิเศษขึ้นได้ด้วย” นี่เป็นความรู้ที่เฟนด์รู้อยู่แก่ใจ สิ่งเหล่านี้คือข้อมูลที่เขาสามารถดึงออกมาจากความทรงจำของเขาได้แบบสบาย ๆ แต่ราฟาเอลกลับมองว่าคำพูดของเขาเป็นเรื่องน่าขันและเริ่มหัวเราะออกมาเสียงดัง การหัวเราะนั้นดูเกินจริงอย่างไม่น่าเชื่อราวกับว่าเขากำลังฟังเรื่องที่ตลกที่สุดในโลกอยู่ เฟนด์ขมวดคิ้วแต่ไม่พูดอะไร ราฟาเอลชี้ไปที่เฟนด์ “เฟนด์ นายนี่มันตลกจริง ๆ คงไม่คิดว่าฉันจะเชื่อในคำพูดไร้สาระของนายหรอกใช่ไหม “ถึงฉันจะไม่เคยศึกษามรรคาแห่งโอสถ แต่ฉันมีความรู้พื้นฐานในเรื่องเป็นอย่างดี อักขระทางยานับล้านงั้นเหรอ? นายนี่กล้าพูดได้ไม่อายปาก! ไม่กลัวจะถูกคนอื่นเขาหัวเราะเยาะหรือยังไง!” เฟนด์ขมวดคิ้วและไม่พูด