บทที่ 2056

“ปล่อยไว้แบบนี้ไม่ได้” แนชพูดอย่างจริงจัง ทุกคนหันมามองเขาด้วยสายตาสับสน แนชไอและอธิบายต่อไป “ที่ฉันหมายถึงก็คือ เราต้องแน่ใจว่าบริเวณโดยรอบปลอดภัยก่อนออกเดินทาง พวกคุณบอกเองไม่ใช่หรือว่าพวกเขาจะทำทุกวิธีทางที่จะฆ่าพวกคุณทุกคนเพื่อให้แน่ใจว่าคุณจะกลับไปรายงานเรื่องพวกเขาไม่ได้? แม้ว่าเราจะอยู่รอบนอกของป่า แต่ก็ไม่มีอะไรรับประกันได้ว่าพวกเขาจะไม่หมายตาให้สถานที่นี้เป็นจุดสังเกตการณ์” สิ่งที่แนชฟังดูมีเหตุผล พวกเขาสบตากันและสีหน้าของพวกเขาก็ดูเคร่งขรึมขึ้น พวกเขาไม่สามารถรีรอต่อไปได้อีกแล้ว แต่พวกเขาก็จากไปเช่นนั้นไม่ได้เช่นกัน เฟนด์ขมวดคิ้วและตัดสินใจ “เอาแบบนี้ดีไหม? ฉันจะออกไปสำรวจบริเวณโดยรอบเพื่อหาทางหนี และเราจะออกเดินทางกันภายในสองชั่วโมง” โดยไม่รอคำตอบ เขาหันหลังเตรียมจะออกจากถ้ำแต่ถูกดไวท์ห้ามไว้ “ให้ฉันไปแทนแล้วกัน ฉันได้ฝึกฝนทักษะยุทธพิเศษมาและทักษะการรับรู้ก็เฉียบคม หากมีศัตรูอยู่รอบ ๆ ฉันจะรู้ทันทีและจะได้ถอยกลับมาได้อย่างปลอดภัย ยิ่งไปกว่านั้นการบ่มเพาะของนายก็อยู่ในขั้นแรกระดับแรกกำเนิดเท่านั้น อีกอย่าง ตอนนี้ฉันดีขึ้นแล้ว” เขาพูดขณะลุกขึ้นยืน เขาปัดเศษหญ้าจากก้นของตัว