บทที่ 1929

มุมปากของวอร์เรนสั่นสะท้าน และแววตาของเขาดุดันราวกับดวงตาของหมาป่าที่หิวโหย เฟนด์เพิกเฉยต่อการแสดงออกทางสีหน้าที่ดูมืดมนของวอร์เรน เฟนด์ยิ้มอย่างเย็นชาและพูดว่า "ความอดทนของผมมีจำกัด คุณควรไปได้แล้ว มิฉะนั้นผมจะฆ่าทั้งคุณและก็ลูกน้องของคุณด้วย" สิ่งที่วอร์เรนพูดเรื่องที่จะให้ไคลี่ไปเป็นสาวใช้ของเขาทำให้เฟนด์โกรธเกินกว่าข่มใจไว้ได้ ถ้าไม่ใช่เพราะเฟนด์เพิ่งมาอยู่ที่นี่ได้ไม่นาน และไม่ต้องการก่อปัญหา เขาคงลงมือฆ่าวอร์เรนไปแล้ว ใบหน้าของวอร์เรนแดงก่ำเพราะถูกพูดหยาบคายใส่ แต่เมื่อมองดูพฤติกรรมของเฟนด์ วอร์เรนก็ตระหนักได้ว่าเขาอาจจะตายขึ้นมาจริง ๆ หากเขายังอยู่ที่นี่ ดวงตาของเขาเบิกกว้างในขณะที่เขาจ้องไปที่ใบหน้าของเฟนด์ ดูราวกับว่าต้องการที่จะจดจำใบหน้าของเฟนด์เอาไว้ในความทรงจำของเขา "ไปกันได้แล้ว!" หลังจากนั้น เขาก็เอ่ยปากสั่งนักรบในชุดเกราะสีเงิน และทั้งสามคนก็จากไปอย่างสลดใจ เขารีบร้อนเสียจนดูคล้ายกับถูกสุนัขไล่ “พ่อ พ่อสุดยอดมากเลย! เพราะทำให้ผู้ชายคนนั้นกลัวจนหัวหดแล้ว!” ไคลี่ตะโกนตามหลังเฟนด์ด้วยสีหน้าตื่นเต้น เฟนด์หัวเราะเบา ๆ และยื่นมือออกไปเกลี่ยผมของไคลี่ "เอาเถอะ ๆ กลับกันไ