บทที่ 1816

“วิเศษไปเลย! พวกเขาปล่อยเราไปจริง ๆ เหรอ?” ผู้นำตระกูลลึกลับชั้นสามตื่นเต้นมากจนน้ำตารื้น พวกเขาจะไม่ถูกเผ่ากระหายเลือดตามล่าอีกต่อไป แม้ว่าเฟนด์และคนอื่น ๆ จะทะลวงผ่านแต่ละขั้นไปได้อย่างรวดเร็ว แต่ก็มีผู้เสียชีวิตอยู่ไม่น้อยและพวกเขาก็เหลือกันอยู่ไม่กี่คน แม้ว่าจะมีสมาชิกในขั้นที่หนึ่งระดับเทพสูงสุดเพิ่มขึ้น แต่ก็ยังไม่อาจเทียบกับคู่ต่อสู้ของเผ่ากระหายเลือดได้ ยิ่งไปกว่านั้น ไม่ว่าพลังยุทธของเฟนด์และของคนอื่น ๆ จะสูงเพียงใด แต่พวกเขาจะไม่มีวันเทียบเคียงกับปรมาจารย์ของเผ่ากระหายเลือดได้ นั่นเป็นเหตุผลที่พวกเขารู้สึกราวกับถึงคราวฆาต หากการต่อสู้ยังดำเนินต่อไปเช่นนี้ และการเอาจะชีวิตให้รอดนั้นก็ไม่ใช่เรื่องง่าย แต่พวกเขาไม่เคยคาดคิดเลยว่าสมาชิกของเผ่ากระหายเลือดจะล่าถอยไปตอนนี้ “ประหลาดเสียจริง ทำไมพวกเขาทั้งหมดถึงล่าถอยออกไปได้?” อีธานขมวดคิ้ว เขางงกับสิ่งที่เกิดขึ้น แซมคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้และพูดว่า “ไม่ว่าจะยังไง การล่าถอยไปเช่นนี้ก็ถือป็นเรื่องดี ใกล้จะถึงเวลาบ่ายแล้ว และหากเราผ่านช่วงบ่ายไปได้ พวกเขาก็จะไม่กลับมาตามล่าเราในตอนกลางคืนอีก ถึงกระนั้นเราทุกคนก็ควรเพิ่มระดับพลังยุท