บทที่ 1810

“เฟนด์แย่แล้ว! ตาเฒ่าหน้าเหี่ยวคนนี้อยู่ในขั้นที่เก้าของระดับเทพสูงสุดเชียวนะ!” แนชมองชายชราที่อยู่ตรงข้ามเขาอย่างระมัดระวัง และความกังวลพุ่งทะลุเส้นเลือดในทันทีเมื่อเขาสังเกตเห็นระดับพลังยุทธของชายชรา ดูเหมือนว่าในที่สุด พวกเขาก็ได้พบกับบุคคลสำคัญที่แท้จริงของเผ่ากระหายเลือดเข้าแล้ว “นายท่านวู๊ด ไม่เป็นไรหรอก แม้ว่าระดับพลังยุทธของเฟนด์จะไม่สูงเท่ากับตาเฒ่านี่ แต่เราทุกคนรู้ว่าพลังยุทธของเขานั้นอยู่คนละระดับ ไม่ต้องห่วงไปหรอก ครับ ตาเฒ่าหน้าเหี่ยวคนนี้อาจไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขาด้วยซ้ำไป!” ในทางกลับกัน อเล็กซานเดอร์หัวเราะอย่างไม่แยแส “เพราะเฟนด์ได้ทะลวงในระดับเทพสูงสุดได้ทีละหลายขั้น!” เขาเสริม จากนั้นแนชก็นึกถึงความสามารถของเฟนด์ที่สามารถฆ่าคนที่อยู่ในขั้นที่เจ็ดระดับเทพสูงสุดได้ด้วยตัวคนเดียวทั้ง ๆ ที่เขายังเป็นเพียงนักสู้ในขั้นที่สี่ของระดับเทพสูงสุด เขาถอนหายใจเฮือกใหญ่ รู้สึกราวกับยกภูเขาออกจากอก "ที่คุณว่ามามันก็ถูก นี่เป็นครั้งแรกที่ผมได้พบกับคนที่มีระดับการต่อสู้สูงขนาดนี้ ผมก็เลยหวาดหวั่นเล็กน้อยน่ะ” “พ่อไม่ต้องห่วงผมหรอก ปล่อยให้ทุกอย่างเป็นหน้าที่ของผมเอง พ่อไปบอกให