บทที่ 1387

“นายน้อย ดูนั่น ดูสิ! มีคนกำลังมา!” ทันใดนั้น ชายคนหนึ่งจากตระกูลแลงคาสเตอร์ก็สังเกตเห็นคนสองคนยืนอยู่บนยอดดาบบินซึ่งกำลังพุ่งตรงเข้าหาพวกเขา หัวใจของแรนดัลล์เต้นรัวด้วยความคาดหวังเมื่อเขาได้ยินว่ามีคนกำลังมา เมื่อเขาเห็นว่ามีเพียงสองคน รอยยิ้มของเขาก็ค้างเติ่งอยู่อย่างนั้นทันที แค่สองคนจะทำอะไรได้? “บางทีพวกเขาอาจจะแค่ผ่านไป!” แรนดัลล์ยิ้มอย่างขมขื่นและพูดด้วยน้ำเสียงที่โชคร้าย “นั่น… นั่นคือนายน้อยวู๊ด!” ชายอีกคนจำเฟนด์ได้อย่างรวดเร็ว เขาดูท่าทางดีใจ "จริง ๆ เหรอ? เยี่ยมมาก เขาอยู่ขั้นกลางของระดับเทพแท้จริง!” เมื่อเขาได้ยินว่านั่นคือเฟนด์ อารมณ์ที่ขุ่นมัวของแรนดัลล์ก็สลายกลายเป็นความตื่นเต้นในทันที “เขามีดาบบิน ถ้ามันพาเขาเข้ามาได้ เราอาจจะใช้มันหนีได้ คงจะดีมากหากพวกเราจะหนีไปได้สักครึ่งหนึ่ง!” หลังจากคิดเรื่องนี้ ผู้หญิงอีกคนมีความหวังขึ้นมา มุมปากของชายจากตระกูลเชิร์ชกระตุกเล็กน้อย “เขากล้ามาที่นี่จริงหรือ?” ตอนนั้นเองทีเขาหมัดและขว้างไปที่เฟนด์ “แต่ก็คงไม่พ้นต้องเอาชีวิตมาทิ้งที่นี่นั่นแหละ เพราะมาแค่คนเดียว นับเป็นชัยชนะที่ยิ่งใหญ่สำหรับเราเลยล่ะ ที่จะได้ฆ่าแก!” กำ