บทที่ 1241

เหงื่อเม็ดใหญ่หยดย้อยลงบนหน้าผากของนายท่านลาเดนเบิร์ก เขาหน้าซีดเผือด เขาคงตายไปแล้วถ้าเอาผู้อาวุโสมากันไว้ไม่ทัน “ไปโจมตีมัน! โจมตีมันพร้อม ๆ กันเลย!” ทว่า เมื่อเขาเห็นศพลูกชายที่อยู่ข้าง ๆ เขา และจำนวนคนที่อยู่ฝั่งเขา นายท่านลาเดนเบิร์กก็ออกคำสั่งพอดี “เหอะ คิดว่าจะเอาชนะเราได้เพราะคนเยอะกว่างั้นเหรอ?” เฟนด์หัวเราะ ก่อนจะมองไปที่ไดอาเนียลล่า “คุณกินต่อไปเถอะ เดี๋ยวผมจัดการไอ้พวกเศษเดนนี่เอง!” หลังจากที่พูดจบ เขาก็กระทืบเท้า แล้วพุ่งไปหาผู้ชายพวกนั้นทันที "ก็ได้!" ไดอาเนียลล่ายิ้มออกมา ใจของเธอเต็มไปด้วยความอบอุ่น เฟนด์บอกให้เธออยู่เฉย ๆ จริง ๆ งั้นเหรอ? ดูเหมือนว่าเขาจะเป็นห่วงเธอจริง ๆ สินะ ปัง ปัง ปัง! เสียงการต่อสู้ที่น่าสยดสยองดังขึ้น คนมากมายที่กำลังทานอาหารอยู่ ต่างก็พากันกระโดดลงมาจากชั้นสองด้วยความตกใจ และความกลัวเสียงอึกทึกครึกโครมนั่น ชายจากตระกูลลาเดนเบิร์ก สู้เฟนด์ไม่ได้สักคน พวกเขาล้มพับไปกับพื้น และตายคาที่ ภายในพริบตาเดียวเท่านั้น “น-นายน้อยเฟนด์ คุณแข็งแกร่งมากจริง ๆ !” นายน้อยแม็คแกล้งทำเป็นเพิ่งรู้เรื่อง เขาเดินเข้ามาดูอย่างสบาย ๆ เขาดีใจอย่างมาก เมื่อ