บทที่ 1240

ไดอาเนียลล่าอดเป็นกังวลไม่ได้ เมื่อเธอเห็นเฟนด์กระดกไวน์เข้าไป เธอขมวดคิ้ว ก่อนจะพูดว่า “เฟนด์ ฉันรู้นะว่านี่เป็นไวน์ที่หายาก แต่คุณอย่าดื่มแบบนั้นสิ เดี๋ยวก็เมาหรอก!” เฟนด์ยิ้มอย่างไม่ใส่ใจเท่าไหร่เมื่อเขาได้ยินเช่นนั้น “เฮ้ คุณไม่ต้องห่วงผมหรอก ผมมีความต้านทานต่อฤทธิ์แอลกอฮอลล์ได้ดีเลยล่ะ ไม่มีคนธรรมดาคนไหนมาหลอกให้ผมเมาได้ แล้วคุณรู้รึเปล่า ว่าผู้ฝึกยุทธน่ะ จะทนฤทธิ์แอลกอฮอลล์ได้ดีกว่าคนทั่วไปด้วยนะ? ผู้ฝึกยุทธมีร่างกายที่แข็งแกร่งกว่ามาก เพราะงั้นคนธรรมดาถึงสู้กับเราไม่ได้ไงล่ะ” “ก็จริง!” ไดอาเนียลล่ายิ้มเขิน ๆ กลับไป ทั้งคู่ดื่มไปได้ครู่นึง นายท่านตระกูลลาเดนเบิร์ก ก็ได้พานักสู้มากมายจากตระกูลลาเดนเบิร์กมาด้วย “บัดซบ ใครฆ่าลูกชายของฉันวะ?” นายท่านลาเดนเบิร์กวิ่งไปที่ตรงนั้น ก่อนจะมองไปรอบ ๆ เขาโกรธจัด เขาสังเกตได้อย่างรวดเร็วว่าแขกทั้งหมดในร้านต่างก็พากันจับจ้องไปที่เฟนด์ “แกเป็นคนฆ่าลูกชายฉันใช่ไหม ไอ้เวร? รนหาที่ตายนักรึไง?” โทมัส ลาเดนเบิร์ก พลิกฝ่ามือของเขา แก่อนจะหยิบดาบขึ้นมาแล้วชี้ไปที่เฟนด์ เฟนด์ยืนขึ้น ก่อนจะพลิกฝ่ามือเช่นกัน เขามองไปที่อีกฝ่ายอย่างหมดความอดทน “