บทที่ 1232

ด้วยเหตุนี้ พวกเขาจึงเดินทางต่อไปบนหลังม้า โดยที่ไดอาเนียลล่ากำลังคิดอยากทานอาหารเย็นกับเฟนด์ด้วยกันสองคน นอกจากนี้แล้ว เธอยังค้นพบว่า การได้อยู่ข้าง ๆ เฟนด์ ทำให้เธอรู้สึกปลอดภัย ถึงเขาจะแก่กว่าเธอหกถึงเจ็ดปี แต่ความเป็นผู้ใหญ่ของเขา ทำให้เธอหลงใหลเขามากกว่าเดิมหลังจากใช้เวลาอยู่กับเขาหลายต่อหลายวัน เขาต่างจากนายน้อยคนอื่น ๆ ที่เอาแต่ให้กุหลาบ ช็อคโกแลต จี้หยก และหญ้าวิญญาณให้กับเธอ พวกเขาน่าเบื่อมากสำหรับเธอ ในที่สุด ทั้งคู่ก็มาถึงชานเมืองเล็ก ๆ ในขณะที่ท้องฟ้าก็ค่อย ๆ มืดลง เมืองเล็ก ๆ แห่งนี้ดูค่อนข้างใหญ่ มีแสงสว่างเจิดจ้าในตอนนี้ ดูเหมือนเทศกาลอะไรบางอย่าง เพราะมีแผงขายของในตลากกลางคืนตั้งเรียงรายอยู่ตามท้องถนน “ไม่เลวเลย… เมืองเล็ก ๆ นี่ดูเหมือนกับเมืองโบราณที่ล่วงลับไปแล้ว ช่างเป็นภาพที่น่าประทับใจจริง ๆ !” ไดอาเนียลล่ายิ้ม พลางเดินบนถนนบลูสโตนอันกว้างขวาง พร้อมกับจูงม้ามังกรโลหิตตัวสูงใหญ่ “อยากกินอะไรก็บอกนะ นายหญิงน้อยที่สามแห่งคาเบลโล ไม่ต้องเกรงใจ อยากกินอะไรเลือกเลย!” "ข้างหน้ามีโรงแรมที่ดูดีเหมือนกันนะเนี่ย!" เฟนด์พูดกับไดอาเนียลล่า พลางดื่มด่ำกับวิวกลางคืน “อืม