บทที่ 1215

ข้าง ๆ พวกเขา แม่ของไนกินี่ทนดูพวกเขาต่ออีกไม่ไหว เธอจึงขอร้องสามีของเธอ “ไม่เป็นไรหรอก ลูกมีนิสัยที่ไม่ยอมแพ้มาตลอด ผมจะไม่เกลี้ยกล่อมเธอเรื่องนี้!” แม้ว่าเขาจะทุกข์ทรมานใจมาก แต่พ่อของไนกินี่ก็ยังคงกำหมัดแน่นและพูดออกมาอย่างหนักแน่น “เฮ้อ!” แม่ของไนกินี่ถอนหายใจ ปัง! หลังจากนั้นไม่นาน ไนกินี่ก็กระเด็นถอยหลังออกไปอีกครั้งแล้วล้มลงบนพื้น เธอกระอัดเลือดออกมาอีกครั้ง สีหน้าของเธอก็ซีดมากกว่าเดิมเมื่อเทียบกับเมื่อกี้ “ไนกินี่ ยอมแพ้ซะ เธอไม่ใช่คู่ต่อสู้ของพี่หรอก!” ดอว์สันก็รู้สคกสงสารเด็กสาวคนนี้ขณะที่เขามองไนกินี่ เพราะยังไงซะ พวกเขาก็มีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกัน เพื่อค้นหาทรัพยากรเสริมทักษะการต่อสู้ ในป่าที่อันตราย เด็ก ๆ ในตระกูลสาขาจะดูแลกันซึ่งกันเสมอ พวกเขาเติบโตมาด้วยกันและมีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกัน แต่ทว่าในวันนี้พวกเขาก็ต้องต่อสู้เพื่ออนาคตของตนเอง “ฉันยังไม่แพ้! ฉันไม่ยอมแพ้ง่าย ๆ หรอก!” ไนกินี่กัดฟันแน่นและลุกขึ้นยืนอีกครั้ง เธอกำหมัดและวิ่งออกไปอีกครั้ง อย่างไรก็ตาม ความเร็วของเธอก็ลดลงอย่างเห็นได้ชัด ดอว์สันจึงหลบหมัดของเธอได้อย่างง่ายดาย แล้วเขาก็พลิกมือและตบลงบนหลังขอ