บทที่ 1214

“อยากสู้กับพี่เหรอ?” ดอว์สัน วู๊ด ตาเบิกตากว้างและรู้สึกไม่พอใจ “ไนกินี่ วู๊ด ในความคิดของเธอ พี่เก่งสู้เอมอส วู๊ดไม่ได้เหรอ เธอกำลังดูถูกพี่อยู่เหรอ?” ไนกินี่ยิ้มอย่างอึดอัดออกมาทันที “เปล่านะ พี่ดอว์สัน ทั้งพี่และพี่เอมอสต่างก็มีความสามารถในการต่อสู้ที่คล้ายคลึงกันและพลังการต่อสู้ของพวกพี่ก็ใกล้เคียงกันด้วย บอกตามตรงเลยนะ ถ้าให้ฉันต้องเลือกสักคน ฉันก็จะไม่รู้จริง ๆ ว่าควรจะเลือกใครดี ดังนั้นฉันจึงเลือกพี่!” ดอว์สันจ้องไปที่ไนกินี่ “สาวน้อย พี่มั่นใจว่าเธอคิดว่าพี่เก่งไม่เท่าเอมอส และคิดว่าพี่อ่อนแอกว่าใช่ไหม?” ดอว์สันเดินตรงไปยังพื้นที่ที่ว่างอยู่เล็กน้อยและเลิกคิ้วจ้องไนกินี่อย่างโมโห “น้องไนกินี่ ถ้าเป็นอย่างนั้น พี่ก็จะไม่ลังเลแล้วนะ เพราะยังไงซะ สำหรับพี่ โอกาสที่จะได้เข้าสู่ตระกูลวู๊ดนั้นก็สำคัญมาก มันเป็นชะตากรรมของพ่อแม่ที่ส่งต่อมาถึงพี่!” “ใครเหรอที่ทำให้พี่ลังเล? มันคงไม่มีความหมายสำหรับฉันถ้าหากชนะการประลองโดยที่พี่ยังลังเลอยู่หรอก!” ไม่นานไนกินี่ก็ก้าวมาตรงหน้าดอว์สัน เธอกำมือเป็นหมัด ฉีเริ่มกระจายรอบหมัดของเธอ “ก็ได้ งั้นวันนี้เรามาสู้กันอย่างจริงจังเถอะ!” ดอว์สันรู้