บทที่ 1162

“ออทัมน์ใช่ไหม? เฮ้ ฉันไม่คิดว่าจะได้เจอกันเร็วขนาดนี้ ฉันยังกินข้าวไม่เสร็จเลย!” เฟนด์เดินเข้ามาหาเธออย่างสบาย ๆ “อย่าบอกนะว่าคุณมาที่นี่เพื่อขอบคุณที่ฉันไว้ชีวิตคุณ” เขาพูดพร้อมยิ้ม “ฮ่า ถ้าเป็นอย่างนั้น ก็ไม่จำเป็นต้องขอบคุณหรอก คุณพาคนจำนวนมากมาที่นี่เพื่อขอบคุณฉันเลยเหรอ คุณทำให้ฉันเขินนะ!” หลายคนที่กังวลเกี่ยวกับเฟนด์อดไม่ได้ที่จะหัวเราะเยาะคำพูดของเขา แม้แต่ในตอนนี้ เขายังมีกระจิตกระใจมาพูดล้อเล่นอยู่อีก “เฮ้ แกตัดแขนลูกสาวของฉัน แล้วแกยังมาบอกว่าฉันควรจะขอบคุณแกอีกเหรอ ไอ้บ้า? แกคิดว่าฉันโง่เหรอ?” เอซหัวเราะและจ้องเฟนด์เขม็ง ดวงตาของเขาเปลี่ยนเป็นสีแดง เขาดูน่ากลัวมาก ออร่าของนักสู้ระดับเทพแท้จริงปกคลุมรอบตัวเขา “นายท่าน ให้ฉันเป็นคนฆ่าไอ้เด็กบ้านี่เอง ให้ตายสิ เขายังมัวมานั่งกินบาร์บีคิวอยู่เลย เขาไม่เคารพตระกูลแมคเลย!” ชายชราซึ่งเป็นปรมาจารย์ระดับแปดก้าวออกมาข้างหน้าสองสามก้าว พูดด้วยน้ำเสียงเหี้ยมโหด เอซยิ้มอย่างร่าเริง “ขอบคุณพระเจ้าที่เขายังกินบาร์บีคิวอยู่ที่นี่ เราจะไปหาเขาเจอได้ที่ไหน ถ้าเขาหนีไปซะก่อนแล้ว” “ผู้อาวุโสลำดับที่สอง อย่าฆ่าหมอนี่ทันทีนะ” ออทัมน์เตือ