บทที่ 1128

“โชคดี?” เฟนด์ยิ้มเมื่อได้ยินสิ่งที่พวกนั้นพูด “ฉันจะบอกพวกแกให้นะ ถ้าฉลาดก็กลับไปซะ พวกเราสามคนไม่ใช่คนที่พวกแกจะฆ่าได้หรอก” “อุ๊บ!” คนที่ยืนอยู่ตรงข้ามพวกเขาหัวเราะออกมาเมื่อได้ยินแบบนั้น “ฮ่า ๆ ! เด็กน้อย แกไม่คิดจะถามว่าลูกพี่เสือเป็นใครหน่อยเหรอ? เขาเป็นสมาชิกของพรรคมังกรเขียวเลยนะ เขาเป็นหนึ่งในลูกน้องคนสำคัญของหัวหน้าพรรคของเรา มีใครในเมืองนี้ไม่รู้บ้างว่า จะเกิดอะไรขึ้นถ้ามาทำให้พรรคมังกรเขียวโกรธ? แกนี่ทำตัวตลกดีนะที่พยายามข่มขู่ลูกพี่เสือ แกคิดว่าจะข่มขู่ลูกพี่เสือได้เหรอ? ชายร่างกำยำหัวเราะเสียงดังอย่างกับว่าเขาได้ยินเรื่องตลกที่ตลกสุด ๆ “เด็กน้อย ตอนนี้ฉันเข้าใจความรู้สึกของแกแล้ว รู้แล้วว่าแกทำเพื่ออะไร แกแกล้งทำเป็นคาดเดาไม่ได้ เราจะได้ถอยและกลับไป ถูกไหม?” เสือภูเขายิ้ม “น่าเสียดายที่อุบายนี้ใช้ไม่ได้ผลกับเรา! มันสายไปแล้ว แม้ว่าแกจะมอบซีโนมีเนียมอายุร้อยปีให้กับเราอย่างนอบน้อมและคุกเข่าขอร้องเราก็ตาม!” “ใช่แล้วเด็กน้อย ลูกพี่เสือเตือนแกอย่างยุติธรรมแล้วตอนที่แกเสนอราคาประมูลตัดหน้าเขา แกเลือกที่จะไม่ฟังเอง และมันก็สายเกินไปแล้วที่แกจะมาเสียใจเอาตอนนี้!” ชายชราอีกคนพ