บทที่ 1030

“ขอโทษนะ แต่ฉันไม่ไป!” เฟนด์ยืนยันและยิ้มมุมปาก “แต่ฉันจะไม่เข้าไปข้างในด้วย รอที่นี่ก็ไม่เป็นไร รอให้พ่อบ้านมา ฉันเชื่อว่าอีกไม่นานเราก็จะได้รู้ว่าฉันคือลูกชายของแนช วู๊ด!” เฟนด์เงียบไปชั่วครู่ขณะมองเบรนตันอย่างเย็นชาและพูดว่า “ดูเหมือนว่าคุณจะไม่อยากให้ฉันเจอแนชนะ ใช่ไหม?” “บ้าเอ๊ย ในเมื่อแกไม่ไปแกก็หาเรื่องเองนะไอ้หนุ่ม!” เบรนตันมองไปข้างหลัง เขาเหวี่ยงดาบไปทางเฟนด์โดยที่กลัวว่าไททัสจะเห็นหากมันใช้เวลานาน วูบ! ออร่าดาบที่น่ากลัวพุ่งเข้าหาเฟนด์ จิตสังหารเข้มข้นเช่นนี้ไม่มีทางเข้าใจผิดเป็นอื่นได้แน่นอน วูบ! แม้จะมีการเคลื่อนไหวที่น่ากลัว เฟนด์ก็ยังคงยืนนิ่งขณะที่วิลเลี่ยมที่อยู่ข้าง ๆ เขาดึงดาบออกมา ดาบนั้นหยุดรังสีดาบของผู้พิทักษ์รุ่นที่เก้าทันที ตูม! มีเสียงระเบิดดังสนั่นเมื่อทั้งสองโจมตีใส่กัน วิลเลี่ยมรู้ว่าเฟนด์เพิ่งกลับมาที่นี่ เขารู้ว่าศัตรูหลายคนจากตระกูลวู๊ดจ้องมองเฟนด์อยู่ ดังนั้น ถ้าเฟนด์เก็บเรื่องระดับการบ่มเพาะของเขาเอาไว้เป็นความลับคงดีกว่า เบรนตันไม่คิดว่าจะมีผู้เชี่ยวชาญที่แข็งแกร่งขนาดนี้อยู่ข้าง ๆ เฟนด์ หลังจากเขาหายจากอาการประหลาดใจ เขาก็ขู่วิลเลี่ยม “แก