บทที่ 472

ถึงอย่างนั้น พวกเขาก็ยังคงเป็นเพื่อนสมัยเด็กที่สนิทสนมกัน แม้พวกเขาจะไม่ได้เจอกันเป็นสิบปี ความรู้สึกปิติยินดีเหมือนวัยเด็กแบบเดียวกันนี้ที่พวกเขามีก็จะยังคงมีอยู่ “แม่ง! นายกลับมาเมื่อไหร่กัน? ทำไมนายไม่โทรหาฉันล่ะ หืม?” เซโน่ถามขณะที่เขาตบหลังของเจอรัลด์ไม่กี่ครั้งอย่างขี้เล่น “โอ๊ย โอ๊ย! ฉันกลับมาค่อนข้างนานแล้ว! มันก็นานแล้วนะตั้งแต่ฉันได้กลับมา ดังนั้นฉันจะอยู่ที่มณฑลเงียบสงบในช่วงเวลานี้!” เจอรัลด์ตอบขณะที่เขายิ้มอย่างมีความสุข “เซโน่ นั่นคือลูกค้า! เป็นมืออาชีพหน่อย!” ผู้หญิงคนหนึ่งตะโกนขึ้นมาขณะที่เธอเดินออกมาจากร้าน เธอแต่งตัวตามแฟชั่นและเธอดูเหมือนจะอายไล่เรี่ยกันกับเจอรัลด์ แน่นอน เจอรัลด์ก็รู้จักว่าเธอเป็นใครด้วยเหมือนกัน เธอมาจากโรงเรียนมัธยมต้นของเขาและตอนนั้น เธอก็อยู่ในความสัมพันธ์กับเซโน่ ครอบครัวของเธอเป็นเจ้าของซุปเปอร์มาร์เก็ตในเมืองและพวกเขาก็ค่อนข้างมีอันจะกินกัน ดูเหมือนว่าพวกเขาทั้งคู่จะยังคงรักษาความสัมพันธ์ของพวกเขาตลอดมาแม้ว่าจะผ่านไปหลายปีแล้ว! “ฮ่ะ อย่าบอกฉันนะว่านายลืมเซียนนาไปแล้ว?” เซโน่พูดขณะที่เขายิ้ม “เธอเป็นคู่หมั้นของฉันตอนนี้…พวกเ