บทที่ 477

“แม่ว่าไงนะแม่? อี้หรานพาแฟนมาวันนี้ เราจะกลั่นแกล้งเธอได้ยังไง? แถมเรายังต้องเรียกแฟนเธอว่าคุณอีก” น้าคนเล็กฉวยโอกาสเย้าแหย่ คุณยายรู้สึกประหลาดใจ “แฟน? อี้หรานมีแฟนแล้วเหรอ? เร็วเข้า ให้ฉันได้พบเขาหน่อยสิ!” “หนูจะไปพาเขามาที่นี่” หลิง อี้หรานกล่าวขณะที่เธอลุกขึ้นและเดินออกจากห้อง น้าคนเล็กกล่าวอย่างไม่ค่อยพอใจว่า “แม่จะดีใจอะไรนักหนา? แฟนของอี้หรานดูเหมือนเด็กเล่นของเล่น เขาอาจจะเป็นคนหลอกลวงก็ได้!” จริง ๆ แล้ว เธอไม่ต้องการให้หลานสาวของเธอหาแฟนที่ดีกว่าลูกสาวของเธอ “พอแล้ว อี้หรานเป็นเด็กที่รอบคอบ เธอไม่ใช่คนที่จะหัวเสียได้ง่ายเพราะคำพูดของใครบางคน ฉันจะดูเองว่าเขาเป็นคนหลอกลวงหรือไม่!” คุณยายของหลิง อี้หรานกล่าว น้าคนเล็กเม้มริมฝีปากของเธอ คุณยายมองไปที่อี้ จิ่นหลี ขณะที่หลิง อี้หรานพาเขาเข้าไปในห้อง เธอกล่าวทักด้วยรอยยิ้มว่า “คุณเป็นแฟนของอี้หรานใช่ไหม คุณชื่ออะไรล่ะ?” หลิง อี้หรานกำลังจะช่วยอี้ จิ่นหลี แนะนำตัวเอง แต่คนหลังกลับเปิดปากก่อนและตอบว่า “นามสกุลของผมคือ อี้ คุณเรียกผมว่า จิน ก็ได้ครับคุณยาย” น้ำเสียงของอี้ จิ่นหลีเต็มไปด้วยความอ่อนน้อมถ่อมตน ทำให้หลิง อี้หรานปร