บทที่ 248 เจนขอความช่วยเหลือจากคุณสจ๊วต

เอ๋อไห่ ยูนนาน แมมโมรี่โฮมสเตย์ วันที่เจนออกจากโรงพยาบาล เรย์ได้ตามเธอกลับไปที่แมมโมรี่โฮมสเตย์อย่างหน้าด้าน เขาใช้เสน่ห์ลูกผู้ชายเพื่อหลอกล่อโจโจ้เช็คอินให้เขา เจนอยากจะไล่สาวน้อยคนนี้ไปให้ไกลจากที่นี่ อย่างไรก็ตาม เธอเพิ่งรู้เรื่องนี้หลังจากที่เรย์เช็คอินเสร็จแล้ว โจโจ้ไร้เดียงสา แต่เจ้านายของเธอปฏิเสธที่จะพูดคุยกับเธอหรือให้ความสนใจกับเธอ เมื่อโจโจ้เห็นใบหน้าอันหล่อเหลาของเรย์ เธอก็รู้สึกผิดหวัง “เจ้านาย หญิงแก่คนนั้นมาที่นี่อีกแล้ว” โจโจ้อยู่ที่บาร์เมื่อเธอเห็นร่างที่น่ารำคาญนั้น เจนมองไปที่บุคคลนั้นด้วยมุมหางตาของเธอและปิดพวกมัน เธอตัดสินใจว่าความไม่รู้คือความสุข โจโจ้เกลียดมาดามดันน์ มาดามดันน์ไม่ได้อายุมาก แต่โจโจ้ยังคงเรียกเธอว่า "หญิงแก่" มาดามดันน์ดูถูกโจโจ้จนฟันของเธอจะคันเมื่อเห็นเธอ อย่างไรก็ตาม เธอทำได้เพียงแค่จ้องมองไปที่เด็กหญิงโง่เขลาตัวน้อย เธอไม่ลืมว่าเธอมาที่นี่เพื่อทำอะไร เมื่อเจนเข้ารับการรักษาในโรงพยาบาล มาดามดันน์ก็ไปด้วยเช่นกัน อย่างไรก็ตาม ไม่ว่าเธอจะพยายามแค่ไหน เธอก็ไม่สามารถเข้าใกล้ห้องพยาบาลได้ภายใต้การจับตามองของเรย์ หลังจากเจนออกจากโรงพยาบา