บทที่ 247 หนึ่งประโยคนั้นมีความหมายเหลือเกิน

ฌอนนอนทั้งคืนทั้งวัน เอลิออร์โทรเข้าคฤหาสน์เป็นครั้งที่สาม พ่อบ้านที่รับโทรศัพท์ใช้น้ำเสียงที่สงบและเหมือนหุ่นยนต์ของเขา บอกเขาครั้งแล้วครั้งเล่าว่านายท่านยังไม่ตื่น เรื่องแบบนี้หายาก เอลิออร์ไม่เชื่อ อย่างไรก็ตาม เรื่องแบบนี้ที่ไม่เกิดขึ้นกับฌอนกำลังเกิดขึ้นกับเขาจริง ๆ เอลิออร์รู้สึกกระวนกระวายเล็กน้อย เขาไม่มีเวลาจัดการกับสิ่งที่มีอยู่ในตอนนี้ ดังนั้นเขาจึงทิ้งทุกสิ่ง รถมัสแตงค์ใหม่เอี่ยมของเขาอยู่ในโรงรถใต้ดิน หลังจากเสียงคำรามของเครื่องยนต์ รถก็พุ่งออกไป มัสแตงค์ไม่แพงขนาดนั้น ก็ประมาณสามถึงห้าแสน ไม่ถือว่าเป็นรถหรูในสายตาของ เอลิออร์อย่างไรก็ตาม คนที่รู้เรื่องรถจะรู้ว่ามันจะเร็วสุดขีดที่ขับรถคันนี้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อมันคำรามไปตามท้องถนน อย่างไรก็ตาม ในขณะนี้รถคันใหม่ของเอลิออร์ไม่ได้รับความสนใจจากเขาเลย เขาเพียงใช้มันอย่างกับรถพัสสาทและขับรถไปที่คฤหาสน์สจ๊วต เขารู้จักคฤหาสน์สจ๊วตเป็นอย่างดี เขาพับแขนเสื้อของเขาขึ้นและกำหมัดของเขาแน่น เขาไม่สนใจเมื่อพ่อบ้านคนใหม่พยายามจะหยุดเขา เขาวิ่งไปจนสุดทางเดินบนชั้นสองและเริ่มทุบประตู พ่อบ้านตกใจสุดขีด “นายท่านเหนื่อยเกินไป เข