บทที่ 790

“เอวลีน ทำไมถึงมาคนเดียวล่ะ? ถึงแม้มันจะไม่ใช่ครั้งแรกที่เธอกับเจเรมี่แต่งงานกัน แต่วันนี้ก็ยังเป็นวันสำคัญที่เธอกลับบ้านหลังจากแต่งงานนะ ทำไมเขาถึงปล่อยให้เธอมาคนเดียวล่ะ?” หัวใจของเมเดลีนเจ็บปวดเล็กน้อย แต่เธอก็หัวเราะอย่างเฉยเมย “ไม่สำคัญว่าเขาจะมาหรือเปล่าหรอกค่ะ ไม่ใช่ว่าฉันอยากจะแต่งงานกับเขาจริง ๆ ซะหน่อย” “...” สีหน้าที่กำลังยิ้มของเอโลอิสแข็งทื่อเล็กน้อย เธอขมวดคิ้วด้วยความงุนงงและพูดว่า “เอวลีน เธอพูดเรื่องอะไรน่ะ?” เมเดลีนจ้องอย่างเหม่อลอย ขณะที่เธอกำลังจะพูด จู่ ๆ เธอก็ได้ยินเสียงฝีเท้าที่คุ้นเคยกำลังเดินมายังทางเข้าอย่างรีบเร่ง เธอกำหมัด หันหลังกลับไปที่ทางเดินและกล่าวอย่างเฉยเมยว่า “ที่ฉันตั้งใจจะพูดก็คือเหตุผลที่ฉันแต่งงานกับเจเรมี่ก็เพื่อที่จะได้แก้แค้นเขาค่ะ ฉันไม่เคยคิดที่จะเริ่มใหม่กับเขาจริง ๆ หรอก” เธอพูดคำเหล่านั้นออกมาอย่างดูถูก ขณะที่น้ำเสียงของเธอก็เริ่มกร่อยลง “ชายคนนั้นทำให้ฉันอับอายขายหน้าและต้องทนทุกข์ในช่วงเวลาที่ดีที่สุดของฉัน มันจะเป็นไปได้ยังไงที่ฉันยังจะชอบเขาอย่างซื่อสัตย์อยู่อีก? ฮึ! ฉันก็แค่เล่นกับเขาเท่านั้นเอง” หลังจากที่ได้ยินคำพูดเหล่านั้