บทที่ 789

เมเดลีนเห็นหน้าจอคอมพิวเตอร์สว่างขึ้น ตามด้วยเสียงของเฟลิเป้ ครั้งนี้ สิ่งที่ปรากฏไม่ใช่ภาพวงจรปิดอีกต่อไป แต่เป็นชุดวิดีโอแบบเรียลไทม์ เมเดลีนเห็นสภาพแวดล้อมที่ไม่คุ้นเคยอีกครั้ง และทันใดนั้นเอง ใบหน้าที่ไร้เดียงสา น่ารัก ฉลาด และมารยาทดีเหมือนตุ๊กตาก็ปรากฏบนหน้าจอ “ลิเลียน!” เมเดลีนตะโกนออกมาอย่างควบคุมไม่ได้ บนหน้าจอ ลิเลียนได้ยินเสียงตะโกนของเมเดลีน เธอขยี้ตาโตใส ๆ ของเธอ รีบเขามาหน้าจอคอมพิวเตอร์อย่างงุนงง “คุณแม่คะ! คุณแม่!” เสียงนั่นเป็นของลิเลียนอย่างแน่นอน เมเดลีนยกมือขึ้นปิดปากของเธออย่างไม่อยากเชื่อ ขณะที่น้ำตาของเธอก็ไหลในทันที “ลิเลียน ลิเลียน หนูเห็นแม่ไหม? ลูกจริง ๆ ใช่ไหม? ลิเลียน!” เธอตั้งคำถามอย่างกระวนกระวาย เธอหวังว่าตัวเองจะมีเวทมนต์ที่สามารถดึงเด็กน้อยน่ารักคนนั้นออกมาจากจอคอมพิวเตอร์ได้ ลิเลียนยังเด็กและไม่รู้อะไรเกี่ยวกับวิดีโอคอลมากเท่าไหร่ แต่เธอเห็นเมเดลีนบนหน้าจอคอมพิวเตอร์และได้ยินเสียงแม่ของเธอด้วย “คุณแม่คะ ลิลลี่คิดถึง เมื่อไหร่คุณแม่จะมารับลิลลี่เหรอคะ? ลิลลี่คิดถึงแจ็คกี้ และคุณสุดหล่อคนนั้นด้วย” “ลิเลียน แม่จะไปรับหนูเดี๋ยวนี้แหละ รอแม่นะ…