บทที่ 629

เมเดลีนหันไปเห็นเจเรมี่ที่ยืนอยู่ตรงทางเข้า แม้ว่าจะรู้สึกตกตะลึงกับภาพของเจเรมี่ที่เพิ่งจะกลับมาถึง แต่เธอมั่นใจว่าคำพูดของเธอทั้งไม่ได้ทำร้ายจิตใจใครทั้งนั้น เธอไม่สนใจด้วยซ้ำว่าเจเรมี่จะได้ยินคำพูดของเธอหรือไม่ “เจเรมี่! นายได้ยินสิ่งที่นังผู้หญิงคนนี้พูดแล้วสินะ? มันยอมรับแล้ว! มันยอมรับว่าทำร้ายป้าคาเลนจริง ๆ! ทำไมจิตใจของเธอถึงได้เลวร้ายขนาดนี้? หลังจากที่ทำเรื่องแบบนั้นลงไป เธอยังมีหน้ามาชูคอว่าเป็นผู้บริสุทธิ์อยู่อีกเหรอ!” อีวอนฉวยโอกาสนี้ซ้ำเดิมเมเดลีนให้จมดินลงไปอีก “ทีนี้ แกคงทำใจเชื่อไม่ลงแล้วสินะว่ามันเป็นผู้บริสุทธิ์น่ะ เจเรมี่? สิ่งที่ฉันทำลงไปก็เพียงแค่ยั่วยุมันให้พูดความจริง และท้ายที่สุดมันก็คายออกมาเองจนหมดเปลือก! ทำไมถึงเป็นคนชั่วร้ายแบบนี้ไปได้นะ?” ไฟแห่งความโกรธเกรี้ยวลุกโชติช่วงอยู่ภายในดวงตาของคาเลน เจเรมี่จ้องมองไปยังเมเดลีนที่ยืนนิ่งไม่ไหวติงกับคำพูดเหล่านั้น แล้วเดินเข้าไปหาเธออย่างช้า ๆ ยิ่งเดินเข้าไปใกล้มากเท่าไหร่ สายตาของเขารังแต่จะมัวหมองมากขึ้นเท่านั้น สายตาที่เขามองเธอค่อย ๆ มีแต่ความผิดหวังมากขึ้น “ผมไม่เชื่อว่าคุณจะเป็นคนทำจริง ๆ ลินนี่” ดูเห