บทที่ 299

ทันใดนั้นมีเสียงหนึ่งดังขึ้นมาจากในห้องน้ำ เสียงนั้นบ่งบอกว่ากำลังปกป้องเมเรดิธอย่างมาก สายตาอันเยือกเย็นของเจเรมี่กวาดไปทั่วราวกับพายุน้ำแข็ง “แม่ปล่อยให้เธอเข้ามาเหรอ?” “มันผิดตรงไหนที่เธอกำลังนอนอยู่บนเตียงนั่น? เธอเป็นคู่หมั้นของแก และทั้งสองคนก็มีแจ็ค เขาสามคนเป็นครอบครัวเดียวกันแล้ว! มันผิดตรงไหนที่ครอบครัวจะอยู่ด้วยกัน?” คุณนายวิทแมนกล่าวอย่างมั่นใจ เจตนาของเธอเพิ่มขึ้นอย่างควบคุมไม่ได้ เธอไม่รู้เลยว่าท่าทีของเจเรมี่เปลี่ยนไป “หลังจากที่เมเรดิธผ่านเรื่องร้าย ๆ มันเป็นหน้าที่ของแกที่จะปลอบโยนคู่หมั้นและปลอบใจเธอ แกจะใช้เวลาที่มีทั้งวันหมดไปกับนังแม่มดคนนั้นไม่ได้!” คุณนายวิทแมนตบบ่าเมเรดิธอย่างเห็นอกเห็นใจ ก่อนที่จะใช้สายตาแข็งกร้าวมองไปที่เจเรมี่ “แม่รู้ว่าแกมีความคิดเป็นของตัวเอง เจเรมี่ แต่คราวนี้แกต้องฟังฉัน เพราะฉันเป็นแม่ของแก! เว้นระยะห่างจากผู้หญิงคนนั้นซะ วีล่า ควินน์ เธอไม่ได้มีดีอะไรนอกจากจะเป็นลางร้ายเท่านั้น ไม่มีทางที่เธอจะไม่รู้เห็นเกี่ยวกับคนทำร้ายเมเรดิธครั้งนี้ได้!” “แม่เอารูปที่อยู่บนหัวนอนปาลงพื้นหรือเปล่า” เจเรมี่เม้มริมฝีปากขณะสอบถามด้วยน้ำเสียงเย็นเ