บทที่ 295

ด้วยความยุติธรรม มาเดลีนจะเป็นผู้หญิงคนเดียวที่เขาเห็นร่างแก้ผ้า เจเรมี่จำได้ว่าเขาเสียเวลาไปสองครั้งที่ทำให้เมเรดิธ ‘ท้อง’ มันเป็นเพียงแค่จากคำพูดของเธอเท่านั้นเมื่อตื่นมาในตอนเช้าของอีกวันว่าคืนก่อนทั้งสองคืนนั้นเราได้ร่วมนอนกัน แต่ตอนนี้ เขากลับรู้สึกอยากผลักไสตัวเองออกจากพื้นที่นั้นเพียงแค่เห็นเมเรดิธยืนอยู่ในนั้นอย่างเลือนลาง “ฮือ ฮือ…ทำไม ฮือ…” เสียงครวญครางเศร้าโศกของเมเรดิธดังออกมาจากข้างใน ขณะนั้น เจเรมี่คว้าผ้าปูเตียงติดมือและเดินเข้าไปในห้องน้ำพร้อมกับหลบตาต่ำ ก่อนจะเอาผ้าคลุมไว้รอบตัวเมเรดิธ “ออกมาได้แล้ว” ขณะที่ดึงเธอออกมาจากห้องน้ำได้ เขาก็เห็นว่าเธอไม่ได้เป็นอะไรมาก ความไม่พอใจแล่นเข้ามาในดวงตาเย็นชาของชายคนนั้นขณะที่ความโกรธเริ่มก่อตัวขึ้นระหว่างกลางคิ้วของเขา “เจเรมี่!” เมเรดิธค่อย ๆ เดินเข้าไปซบไปที่อกของเจเรมี่ เธอเอามือกอดรัดรอบตัวเขาไว้แน่นเหมือนปลาหมึก “ทำไมกัน เจเรมี่? ทำไมถึงเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นกับฉันได้? พวกเขาผลัดกันทรมานฉัน มันเจ็บ ทำไมต้องเป็นฉัน? ฉันรู้สึกขยะแขยง ฉันรู้สึกว่าตัวเองสกปรก! ฮือ…” “คุณคงไม่ต้องการฉันอีกแล้ว ใช่ไหม เจเรมี่? ไม่ใช่หลังจ