บทที่ 1396

เขาเข้าใจอย่างถ่องแท้ว่าเฟลิเป้รู้สึกยังไง ไม่ว่าเธอจะใช่เคธี่หรือไม่ แต่การมีอยู่ของเธอเปรียบเสมือนแสงแห่งความหวังในชีวิตสำหรับเฟลิเป้ เมเดลีนเซ็นเอกสารของโรงพยาบาลให้เจเรมี่เสร็จแล้ว ขณะที่พวกเขากำลังเดินทางกลับบ้าน เมเดลีนก็รีบโทรหาฌอนว่าเขาพบเอโลอิสหรือยัง แต่คำตอบที่ได้คือไม่ การหายตัวไปของเอโลอิสทำให้เมเดลีนไม่สบายใจ เจเรมี่เข้าใจดีว่าเมเดลีนรู้สึกอย่างไร “อย่าโทษตัวเองเลยลินนี่ นี่ไม่ใช่ความผิดของคุณ ชีวิตเต็มไปด้วยเรื่องเซอร์ไพรส์และเหตุการณ์ไม่คาดฝันเสมอ เราไม่สามารถป้องกันไม่ให้เหตุการณ์เหล่านั้นเกิดได้ แม่อาจจะกำลังกลับบ้านก็ได้นะ” เธอยิ้มอย่างอ่อนโยน และรู้ว่าเจเรมี่แค่พยายามปลอบโยนเธอ “คุณพูดถูก เป็นไปไม่ได้ที่เราจะล่วงรู้สิ่งที่ไม่คาดคิดล่วงหน้าว่ามันจะดีหรือร้าย เหมือนเรื่องเคธี่” เธอเงยหน้าขึ้นสบตากับเขา “คุณจำได้ไหมว่าคุณขอให้เคธี่กลับไปที่เกลนเดล และขอยาแก้ปวดจากอดัมตอนที่เราอยู่ที่เมืองเอฟ” “จำได้สิ” เจเรมี่พยักหน้า “นั่นคือสิ่งที่ผมสงสัยในตอนนี้เหมือนกัน ถ้าเธอคือเคธี่จริง ก็น่าจะเป็นไปได้ว่าเธอติดต่อกับอดัม” “ฉันหวังว่าเธอจะเป็นเคธี่” เมเดลีนอ้อนวอนในใจ “ควา