บทที่ 1305

เมเดลีนปล่อยให้เขาทำอย่างที่ต้องการ ขณะที่ดวงตากลมก็จ้องมองชายหนุ่มอย่างไม่สะทกสะท้าน “ฆ่าฉันเลยสิ ถ้าไม่ได้เจอเจเรมี่อีก จะอยู่หรือตายสำหรับฉันมันก็ไม่ต่างกันอยู่แล้ว” เธอยิ้มอย่างขมขื่น ไรอันได้ขัดเอาความแข็งแกร่งและแหลมคมออกไปจากเธอแล้วตลอดไม่กี่วันที่ผ่านมา ตอนนี้เธอจึงไม่มีเรี่ยวแรงที่จะตอบโต้ได้อีกต่อไป ได้ยินอย่างนั้นเขาก็รู้สึกทนไม่ได้ “ทำไมคุณต้องบังคับผมเอวลีน? ทำไมคุณต้องบังคับผมด้วย?” ท่าทางโกรธจัดทำให้ไรอันดูน่าสมเพชและน่าสยดสยองมากในเวลานี้ เขากดเมเดลีนลงบนพื้นที่เย็นเฉียบแล้วกระโจนเข้าหาราวกับเสือโคร่งตัวใหญ่พร้อมฉีกเสื้อผ้าของเธอออกอย่างโหดเหี้ยม “บ้าไปแล้วเหรอ!” เมเดลีนพยายามต่อต้านอย่างสุดกำลัง แต่มือของเธอถูกมือใหญ่ข้างหนึ่งของเขาจับเอาไว้แน่นหนา ในขณะที่มืออีกข้างก็พยายามบังคับใบหน้าเล็กให้หันมาตรงหน้าเขาก่อนจะโน้มตัวลงมาเพื่อจะจูบเธอ เมเดลีนหันหน้าหลีกเลี่ยงการกระทำนั้นทันที แต่ก็ไม่ได้เป็นไปอย่างที่ใจต้องการนัก ริมฝีปากของไรอันสัมผัสแก้มของเธอ สัมผัสที่อบอุ่นและนุ่มนวลดูเหมือนกำลังจะจุดประกายความรู้สึกบางอย่างที่ชายหนุ่มเก็บกดมานานหลายปี ดวงตาของเขาเต็มไ