บทที่ 1301

ไรอันอดที่จะหัวเราะกับท่าทางนั้นไม่ได้ “คิดว่าผมจะฆ่าคุณงั้นเหรอ?” เขายิ้ม “ผมจะทำร้ายคุณได้ยังไง?” ไม่ใช่งั้นเหรอ? เมเดลีนคิดว่าคำพูดของเขาไร้สาระเกินไปสำหรับเธอ ตลอดเวลาที่ผ่านมา เขาเอาแต่ทำร้ายเธอ ไรอันตบลงที่จุดเดิมบนเตียงอีกครั้ง ก่อนจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน “กลับมานั่งสิ” เมเดลีนมองกรรไกรในมือของไรอัน แล้วก็ไม่มีทางเลือกอื่นใดนอกจากเชื่อฟังอีกฝ่าย ไรอันโน้มตัวไปหาเธอแล้วเริ่มสางนิ้วผ่านผมที่ยังเปียกชื้นของเธอ “คุณอยู่กับเจเรมี่มานานแล้ว ผมแน่ใจว่าเขารักคุณมากจนสามารถยอมสละชีวิตเพื่อคุณได้” เมเดลีนไม่เข้าใจสิ่งที่ไรอันพยายามจะพูด แต่เธอรู้สึกได้ถึงนิ้วของเขาที่ประสานเข้าไปกับปอยผมของเธอ เธอขยะแขยงและอยากจะหนีไปให้ไกล แต่ที่เธอทำได้คือกำหมัดแน่นเท่านั้น เธอพยายามบังคับตัวเองให้ไม่สนใจการกระทำของอีกฝ่าย “ด้วยความรักที่เขามีต่อคุณ ผมแน่ใจว่าเขารู้ทุกรายละเอียดเกี่ยวกับตัวคุณใช่ไหม? เช่น… ไฝที่หน้าอกข้างซ้ายของคุณ?” ใบหน้าของเมเดลีนซีดลงยิ่งกว่าเดิม เธอกำผ้าเช็ดตัวแน่นโดยไม่รู้ตัว ไม่รู้ว่าไรอันเคยได้ยินหรือเห็นด้วยตัวของเขาเอง ไรอันรับรู้ความไม่สบายใจผ่านดวงตาคู่สวยข