บทที่ 1294

แทนที่จะเป็นรายการโทรทัศน์ แต่ในจอกลับเป็นภาพของเอโลอิสที่กำลังเดินไปตามถนนที่พลุกพล่านไปด้วยผู้คนและรถรา “แม่” เมเดลีนมองเอโลอิสที่อยู่ตามลำพัง เธอเกลียดความจริงที่ว่าเธอไม่สามารถดูแลแม่ให้อยู่ข้าง ๆ เธอได้ “คนของผมกำลังคอยติดตามแม่คุณไป ผมสัญญาว่าแม่คุณจะไม่เป็นไร แต่ถ้าคุณทำให้ผมโกรธอีกผมก็จะเตือนสติคุณให้รู้ว่าความรู้สึกสูญเสียบุคคลอันเป็นที่รักไปมันเป็นยังไง” นิ้วของไรอันบีบแน่นขึ้นในขณะที่เขาข่มขู่ เมเดลีนขมวดคิ้วเมื่อรู้สึกเจ็บบริเวณคาง สายตาของเธอค่อย ๆ หม่นลงขณะจ้องมองไปที่จอ ไรอันมองดูแสงที่หม่นลงในแววตาของอีกฝ่าย เขาก็คลี่ยิ้มออกมาอย่างพอใจ “คุณมีอะไรจะพูดไหม หืม?” “อย่าทำร้ายพ่อแม่ของฉัน” เมเดลีนพยายามประนีประนอม แววตาที่มุ่งมั่นเริ่มอ่อนลงภายใต้คำสั่งของไรอัน “ฉันสัญญาว่าจะไม่ไปเจอเจเรมี่อีก” “แค่นั้นเหรอ?” ไรอันเลิกคิ้วและเฝ้ารอคำตอบที่ดีกว่านี้ เมเดลีนกัดกรามและกำหมัดแน่น “ถ้าฉันตามหาเจเรมี่ ฉันจะไม่ได้เจอพ่อกับแม่อีก” เมเดลีนเอ่ยภายใต้ออร่าคุกคามของไรอัน นั่นทำให้ชายหนุ่มยิ้มอย่างพอใจ เมเดลีนเพิกเฉยต่อความเจ็บปวดในใจและบังคับตัวเองให้สงบสติอารมณ์ “ให้คนของ