บทที่ 1277

เมเดลีนมองแววตาเจ้าเล่ห์ของไรอัน ก่อนจะเสมองไปทางอื่นอย่างเย็นชาเพราะไม่ต้องการเห็นหน้าเขาอีก “คุณไม่ต้องกลัวผมหรอก ผมไม่ทำร้ายคุณ แล้วผมก็จะไม่มีวันปล่อยคุณกลับไปหาเจเรมี่ด้วย” ไรอันเอ่ยแล้วส่งสายตาคมกริบจับจ้องผู้หญิงตรงหน้าราวกับเหยี่ยว “ผมคิดว่าตอนนี้คุณคงต้องใช้เวลาอยู่กับพ่อกับแม่คุณให้มากขึ้น ผมมีเรื่องต้องไปจัดการ เพราะอย่างนั้นคุณก็อยู่ที่นี่ไปนะ” ไรอันใช้นิ้วเรียวหมุนผมของเมเดลีนเล่นก่อนจะแกล้งโน้มตัวเข้ามาใกล้ เมเดลีนหันหลังให้เขา และอยากจะถอยหลังหนึ่งก้าว แต่ก็โดนไรอันคว้าเอวไว้เสียก่อน “อะไรที่ไม่ควรพูดก็อย่าพูดให้พ่อแม่คุณได้รับรู้ คุณไม่อยากสูญเสียครอบครัวไปอีกถูกไหม?” เห็นได้ชัดว่าเขากำลังพยายามข่มขู่เธอ เมเดลีนเม้มริมฝีปากแน่นแล้วไม่พูดอะไรสักคำ ทั้งยังไม่อยากมองไรอันด้วย “ผมเกลียดเวลาที่คนอื่นแสดงท่าทีแย่ ๆ ใส่ โดยเฉพาะผู้หญิง แต่คุณแตกต่างออกไป ความโกรธที่คุณมีมันกลับดึงดูดผมนะ” สายตาอ่อนโยนของเขายังคงจับจ้องอยู่ที่เธอ ก่อนที่เขาจะยอมปล่อยคนเธอไปแต่โดยดี “ถ้าจัดการเรื่องของผมเสร็จ ผมจะกลับมารับ” ไรอันพูดแล้วเดินมุ่งหน้าไปทางประตู เมเดลีนยืนอยู่ตรงนั้นนิ่งแล้