บทที่ 1269

‘ดูเหมือนว่าไรอันจะจริงจังกับเรื่องนี้’ เมเดลีนมองท่าทางมั่นใจของอีกฝ่ายอย่างงุนงง ทว่าเธอกลับไม่รู้จักกับใครที่เมืองวายเลย แล้วจะเป็นไปได้ยังไงที่เธอจะเสียใจถ้าไม่ได้เจอกับคนแปลกหน้าสองคนนี้? “คิดว่าผมโกหกเหรอ?” ไรอันที่สังเกตว่าเมเดลีนสงสัยในตัวเขาเอ่ยแล้วหยิบอะไรบางอย่างในกระเป๋าเสื้อออกมา “ยังจำได้ไหมว่านี่อะไร?” ทันทีที่เมเดลีนชำเลืองมองกำไลหยกในมือไรอัน การแสดงออกของเธอก็แปรเปลี่ยนไปย่ำแย่ทันที เธอรีบเข้าไปหยิบมันมาจากไรอัน สัมผัสเย็น ๆ ของกำไลข้อมือทำให้เธอรู้สึกราวกับว่ากำลังได้กลิ่นของใครบางคน “แม่…” เมเดลีนรีบดึงกำไลข้อมือออกมาดูคำที่สลักอยู่บนนั้นอย่างเหม่อลอย เธอแน่ใจว่ามันคือของของเอโลอิส! เป็นของขวัญแต่งงานที่ฌอนมอบให้เอโลอีสระหว่างการแต่งงาน หลายปีมานี้เอโลอิสไม่เคยถอดมันออกจากมือเลย มือเรียวจับที่กำไลข้อมือแน่นพร้อมด้วยความประหลาดใจ ขณะที่ดวงตากลมเริ่มแดงก่ำ “นี่หมายความว่ายังไง ไรอัน?” เธอถามด้วยน้ำเสียงเป็นกังวล “ทำไมคุณถึงมีกำไลแม่ฉัน? ทำไม?! “คนที่คุณอยากให้ฉันเจอ พวกเขาเป็นใคร?!” เธอจับแขนไรอันแล้วถามอย่างไร้ความหวัง มีความคิดอยู่ในใจ แต่เธอไม่กล้าแม้แ