บทที่ 1202

‘ไม่แปลกใจเลย... ไม่แปลกใจเลยจริง ๆ ...’ ในที่สุดลาน่าก็เข้าใจทุกอย่าง! ไม่น่าแปลกใจเลยที่ทุกครั้งที่เธอสร้างปัญหาให้กับเมเดลีน โยริคจึงมักจะดุเธออยู่เสมอ เพราะมันเป็นคำสั่งมาจากไรอันนี่เอง! ไรอันชอบเมเดลีนมาก เขาจึงไม่อยากให้เธอสร้างปัญหาให้กับเมเดลีนซ้ำแล้วซ้ำเล่า! และอาจเป็นไปได้ว่าการที่เธอทำร้ายเมเดลีนจะแทรกแซงแผนการของไรอันด้วย ดังนั้นเขาจึงขอให้โยริคเตือนเธอครั้งแล้วครั้งเล่า! “หึ! หึหึหึหึหึ ฮ่าฮ่าฮ่า...” ลาน่าหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง “เพราะแบบนี้เองสินะ!” เธอเงยหน้าขึ้นมองไรอันที่กำลังบรรจุกระสุนเข้าในปืน “ซ่อนตัวเก่งเกินไปแล้วนะ ไรอัน!” “พวกเธอโง่เกินกว่าจะมองเห็นต่างหากล่ะ” ไรอันหัวเราะเบา ๆ อย่างไม่สะทกสะท้านพลางเชยคางของลาน่าขึ้นด้วยปลายกระบอกปืน “คิดว่าอดัมทำงานให้เธองั้นเหรอ? หมายถึงลองมองดูตัวเธอและพี่น้องเธอสิ คิดจริง ๆ เหรอว่าแก๊งสเตเจี่ยนจอห์นสันจะไปได้ไกลขนาดนี้ถ้าไม่ได้รับความช่วยเหลืออะไรเลย?” ขณะที่ฟังคำพูดซึ่งดูถูกเหยียดหยามของไรอัน ลาน่าก็กัดฟันแรง “ไรอัน ถ้าฆ่าฉันตอนนี้ คุณจะไม่มีใครคุ้มกันให้หรอกนะ!” “ฮึ” ไรอันยิ้มอย่างไม่เห็นด้วยและลุกขึ้นเล็งปืนไปที่