บทที่ 812 ไร้อารมณ์

ในตอนนี้เองที่ ยูเลีนนา ลินช์ ได้เดินเข้ามาหา วิกกี้ โทมัส อย่างเงียบ ๆ ฝีเท้าของเธอเบามาก และประกอบกับความจริงที่ว่าเธอกำลังเดินอยู่บนพื้นหญ้า มันก็ยิ่งทำให้เงียบลงไปอีก จนกระทั่งเธอเดินเข้ามาใกล้จนจะถึงตัวแล้ว วิกกี้ก็สังเกตเห็นเธอ แต่ทว่าวิกกี้กลับไม่ได้เงยหน้าขึ้นมามองแต่อย่างใด สายตาของเธอยังคงจับจ้องไปที่หนังสือของเธอ ก่อนจะเหลือบมองผู้หญิงคนนั้นจากปลายหางตาเล็กน้อย ยูเลียนาเอียงคอเล็กน้อยและดูภาคภูมิใจในตัวเองมาก “วิกกี้ โทมัส! ฉันมีข่าวดีจะบอกเธอ เธออยากฟังรึเปล่า?” วิกกี้ทำเป็นไม่สนใจ ราวกับว่าเธอไม่ได้สังเกตเห็นการมาของยูเลียนา ยูเลียนาไม่ได้รู้สึกรำคาญแต่อย่างใด เธอเพียงแค่หัวเราะออกมาเบา ๆ เท่านั้น ใบหน้าที่บริสุทธิ์และบอบบางของเธอเต็มไปด้วยความภาคภูมิใจและความฉลาดหลักแหลม "ฉันกำลังจะแต่งงาน...กับเกรกอรี" นิ้วมือของวิกกี้ที่กำลังถือหนังสืออยู่กำแน่นเล็กน้อย ในใจของเธอมีคำพูดของชายหนุ่มเมื่อคืนนี้ผุดขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว ‘อีกไม่นานฉันจะส่งยูเลียนาไปที่อื่น และเธอจะไม่ได้เห็นหน้าของยูเลียนาอีกเลย…’ มุมริมฝีปากของเธอยกขึ้นและยิ้มอย่างเยาะเย้ยออกมา ก่อนจะกลับมาอ่านหนัง