บทที่ 811 คนไร้หัวใจ

เกรกอรี เกรแฮมไม่ได้พูดอะไรออกมาสักคำ ดวงตาสีเข้มคู่หนึ่งกำลังมองไปที่เธออย่างเงียบ ๆ วิกกี้ โทมัสรู้สึกหงุดหงิดมากจนเธอต้องผลักเขาออกไป “ไปให้พ้น อย่ามากวนฉัน” เธอคิดว่าผู้ชายคนนั้นจะต้องรำคาญ แต่ก็ไม่ เขากลับหัวเราะเบา ๆ ออกมา เสียงทุ้มต่ำและแหบเล็กน้อยดังก้องอยู่ในหู บวกกับลมหายใจที่แผดเผาของเธอช่างดูมีเสน่ห์และน่าค้นหา “เวลาที่เธอหึงฉัน เธอก็จะเป็นแบบนี้แหละ” แขนของเขาที่เธอเพิ่งจะผลักออกไปได้ยกขึ้นมาอีกครั้ง แต่คราวนี้ ผู้ชายคนนี้ฉลาดขึ้น เขาไม่ได้โอบที่เอวของเธอ ในทางกลับกัน เขายกแขนของเขาไปมาเหนือตัวของเธอ ก่อนจะใช้ปลายนิ้วบีบเบา ๆ ที่ติ่งหูกลมเล็ก ๆ ของเธอ “เมื่อกี้หลังจากที่เธอกลับมา ฉันก็กลับไปหายูเลียนาอีกครั้ง” ร่างกายของวิกกี้แข็งทื่อ แม้ว่าเธอจะยังหันหลังให้กับเขาอยู่ แต่ก็ดูเหมือนว่าเธอกำลังทำหน้าบึ้งและปฏิเสธที่จะพูดกับเขา แต่ในความเป็นจริงแล้ว หูของเธอผึ่งขึ้นด้วยความอยากรู้ เธอไม่รู้ว่าเกรกอรีจะสังเกตเห็นปฏิกริยาของเธอหรือเปล่า แต่เขาก็ยังคงพูดอย่างเฉยเมยว่า “อีกไม่นานฉันจะส่งยูเลียนาไปที่อื่น และเธอจะไม่ได้เจอกับยูเลียนาอีกเลย เธอจะมีความสุขได้รึยัง?” วิก