บทที่ 401 ประกาศเจตจำนง

สีหน้าของนายท่านการ์เร็ตต์ซีด ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความเหยียดหยาม “เธอคิดว่าครอบครัวเชลบีจะได้ทุกอย่างเพียงแค่เรียกร้องหรือไง? เธอพาตระกูลการ์เร็ตต์ของฉันไปทำอะไร? ฉันไม่สนใจว่าเราจะพบเด็กคนนั้นหรือไม่ แม้ว่าเราจะทำเช่นนั้น แต่ก็ไม่มีผลอะไรกับเธอ! ฉันขอเตือนไว้ก่อน ตราบใดที่ฉันยังมีชีวิตอยู่ อย่าคิดจะมีความคิดใด ๆ เกี่ยวกับเด็กคนนั้น!” เสียงของเกลเงียบลง “แม้ว่าเธอจะเกิดมาเพื่อคุณการ์เร็ตต์ แต่เธอก็ยังมีเลือดเนื้อของพี่ชายคนโตของผมเช่นเดียวกับทายาทของตระกูลโบฮิเนียของเรา เราจะไม่ยอมแพ้ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น!” ชายชราปล่อยคำเยาะเย้ยไม่มีแรงที่จะโต้เถียงกับเขาอีกต่อไป เมื่อเห็นสิ่งนี้ เกลก็โค้งคำนับและกล่าวอย่างสุภาพว่า “ผมขอโทษที่รบกวนคุณ ผมจะกลับมาอีกครั้ง” แล้วเขาก็หันหลังเดินจากไป พ่อบ้านเข้ามาหลังจากที่เกลจากไป เมื่อเห็นชายชรานั่งอยู่ที่นั่นด้วยใบหน้าที่ซีด ไร้ซึ่งชีวิตชีวา เขาก็รีบวิ่งไป “นายท่านมีอะไรหรือเปล่า? คุณเป็นอะไรไหม?!" นายท่านการ์เร็ตต์โบกมือและชี้ไปที่ขวดยาบนโต๊ะข้าง ๆ เขา พ่อบ้านรีบป้อนยาเม็ดให้เขา หลังจากนั้นครู่หนึ่งสีหน้าของนายท่านก็ดีขึ้น “โทรหาโจเซฟ แล้วบอก