บทที่ 400 มาเยี่ยมถึงหน้าประตู

เนลล์ตกใจและอายอย่างช่วยไม่ได้ เธอไม่เข้าใจจริง ๆ ว่าทำไมทัศนคติของนายท่านการ์เร็ตต์ที่มีต่อเธอจึงเปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน ข้างเธอโจเอลก็สับสนเช่นกันและไม่สามารถตอบสนองต่อสิ่งที่เกิดขึ้นได้จนกว่านายท่านการ์เร็ตต์กับโจเซฟจากไป เขาหันไปมองกิดเดียน “พี่รองพวกเขากำลังทำอะไร? ทำไมผมรู้สึกว่าทัศนคติของนายท่านที่มีต่อพี่สะใภ้ค่อนข้างแปลก” เนลล์ไม่ได้พูดอะไรเพราะนอกจากโจเอลแล้วเนลล์ก็รู้สึกเช่นเดียวกัน แววตาของกิดเดียนลึกลงไป อย่างไรก็ตามเขาไม่ได้พูดต่อและพูดว่า “เอาล่ะ มันสายไปแล้ว ไปกันเถอะ." จากนั้นเขาก็ดึงเนลล์ออกไป ระหว่างทางกลับบ้านเนลล์ถามอย่างสงสัยว่า “คุณปู่การ์เร็ตต์และคุณลุงรอง มีอะไรจะบอกฉันหรือเปล่า?” กิดเดียนมองมาที่เธอ "ใครจะรู้ล่ะ?" เนลล์พยักหน้า “พรุ่งนี้คุณจะรู้ ถ้าคุณไปที่นั่นไง?” "ฮะ?" เนลล์เผยสีหน้าผิดหวัง “ฉันคิดว่าคุณรู้แล้ว ถ้าฉันต้องไปหาตระกูลการ์เร็ตต์เพื่อหาคำตอบ ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน” ชายผู้นั้นยิ้มให้กับใบหน้าที่ผิดหวังของเธอและสายตาของเขาก็ลึกซึ้งขึ้น “เนลลี่ คุณบอกผมได้ไหมว่าทำไมคุณถึงปฏิเสธตระกูลการ์เร็ตต์มากขนาดนี้?” เนลล์ถึงกับอึ้ง “ปฏิเสธตระกูลการ