บทที่ 29 : คุณคิดอย่างนั้นจริงเหรอ?

ดลธีได้กลิ่นไออุ่นจากร่างของชายคนนั้น แม้ว่าเธอจะไม่เงยหน้าขึ้น แต่เธอก็รู้ทันทีว่าเธอชนใคร มันคือจุล! ทุกครั้งที่เธอรู้สึกโดดเดี่ยว หมดหนทาง หรือเจ็บปวดจากชีวนัย เขามักจะปรากฏตัวต่อหน้าเธอราวกับเป็นผู้กอบกู้ ช่วงเวลาที่เธอเห็น จุลรู้สึกราวกับว่าเธอได้เห็นเพื่อนสนิทที่สุดของเธอ ดลธีสัมผัสได้ถึงความอบอุ่นในหัวใจของเธอทันที เธอค่อยๆ ดึงคางของเธอขึ้น และยิ้มอย่างจริงใจและร่าเริงที่สุดให้เขาโดยไม่รู้ตัว “มีคนกำลังไล่ตามฉัน ขอบคุณพระเจ้าที่คุณมาที่นี่!” ทันทีที่เธอพูดจบ แอลกอฮอล์ก็พุ่งเข้าใส่สมองของเธอ นอกจากนี้ ร่างกายของเธอไม่สามารถรับมันได้อีกต่อไป การมองเห็นของเธอพร่ามัว และขาของเธอก็อ่อนแรง ตกลงไปอยู่ในอ้อมแขนของ จุล จุลจ้องผู้หญิงที่เขารักอย่างลึกซึ้งในอ้อมแขนของเขา เมื่อนึกถึงว่าเธอโล่งใจเพียงใดเมื่อเห็นเขา จู่ๆ เขาก็รู้สึกสับสน หลังจากที่ดลธีถูก ชีวนัย นำตัวไปในขณะนั้น จุลก็ได้รับบาดเจ็บสาหัสเช่นกัน เขาพักผ่อนอยู่ที่บ้านมากว่ายี่สิบชั่วโมงก่อนที่จะรู้สึกดีขึ้นอีกครั้ง เมื่อเขานึกถึงสถานการณ์อันตรายของดลธี เขาบังคับตัวเองให้ลุกขึ้นจากเตียงและขับรถไปโรงพยาบาลทันที เมื่อเขาไปถึงโรงพยาบ