บทที่ 601

งานเลี้ยงยังดำเนินต่อไปถึงเวลาดึกดื่น ทว่า ซอง อันยีนั่นขอตัวกลับพร้อม เซิน โมเฟยก่อนคนอื่น เพราะเธอรู้สึกไม่สบาย เหลือเพียงสองคู่ และอีกหนึ่งจอมโหวกเหวกอย่าง หมิง เสี่ยวเซียว เด็กสาวดื่มเยอะจนเมาหัวราน้ำ “ฉันจะพาเธอกลับไปโรงแรมเอง” ลู เซียวเหยาเอ่ยพร้อมช่อนร่างที่อ่อนเปลี้ยเพราะน้ำเมาของเด็กสกุลหมิงขึ้นอุ้ม เห็นแบบนั้น หยิง เสี่ยวเซียวก็ขมวดคิ้วไม่พอใจ ใบหน้าหยิกลงจนเห็นได้ชัดเจน ทัง โรลชูวสังเกตเห็นปฏิกริยาของเพื่อนก็รีบเอื้อมมือไปลูบไหล่อีกฝ่ายพร้อมเอ่ยเสียงเบา “เด็กคนนั้นเมาอยู่” หยิง เสี่ยวเซียวเม้มปากแน่นปรายตามองไปยังเซียวเหยาที่กำลังอุ้มผู้หญิงอีกคนไว้ในอ้อมแขน ความไม่พอใจแล่นวูบอยู่ในแววตาของเธอ เธอรู้ว่าเด็กนั่นเมา แต่เธอก็ไม่ใช่คนใจกว้างที่จะทนยืนมองแฟนตัวเองอุ้มกอดผู้หญิงคนอื่นแบบนั้น เมื่อสัมผัสได้ถึงสายตาอาฆาตที่จ้องมองตนอยู่ ชายหนุ่มก็หันกลับไปมอง พลันมุมปากหยักก็ยกยิ้มพอใจ เมื่อเห็นอีกฝ่ายกำลังหน้าบูดบึ้ง เธอกำลังหึง เห็นแบบนั้นขายาวของเซียวเหยาก็เดินเข้าไปหา หยิง เสี่ยวเซียวทั้ง ๆ ที่ยังอุ้มน้องสาวไว้อยู่ ดวงตาคมจับจ้องไปยังดวงตากลมโตดำสนิททว่าแวบวับอย่างไม่