บทที่ 118

ตำรวจปฏิเสธแคทเธอรีนเรียบ ๆ แล้วขังเธอเอาไว้อีกครั้ง ภายในห้องขังเล็ก ๆ ที่เต็มไปด้วยผู้คนเจ็ดถึงแปดคน พวกเธอแต่ละคนนั่งอยู่ที่เตียงไม้ที่จัดเอาไว้ให้ ทันทีที่หญิงสาวนั่งลง ผู้หญิงร่างสูงก็เดินตรงเข้ามาหาเธอแล้วสาดน้ำหนึ่งถังลงบนเตียงของเธอ “นี่เธอทำอะไรของเธอ?” แคทเธอรีนโพล่งออกมา กลุ่มผู้หญิงที่ดูโหดเหี้ยมเข้ามารุมเธอทันที “แกกล้าดียังไงมาตะโกนใส่ฉัน?!” ผู้หญิงร่างสูงถกแขนเสื้อขึ้น จากนั้นก็พูดขึ้นอย่างดุดัน “แกรู้ไหม ก่อนหน้านี้ฉันเพิ่งฆ่าผู้หญิงที่ตะโกนใส่ฉันไป” “ขอโทษ... เธออยากจะสาดน้ำก็ตามสบายเลย” แคทเธอรีนไม่ใช่คนโง่ เธอรู้ดีว่าไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่จะสู้กับคนที่ถูกขังอยู่ที่นี่ ดังนั้นเธอจึงพยายามอดทนกับพวกเธอให้มากที่สุด แต่ถึงอย่างไรก็ตาม พวกเธอก็ไม่ได้มีความคิดที่จะปล่อยเธอไป “โอ้ เหรอ วิธีนี้ใช้กับฉันไม่ได้น่ะ ฉันเกลียดผู้หญิงสวย ๆ อย่างแกที่สุดเพราะสามีของฉันถูกผู้หญิงอย่างแกแย่งไป” ผู้หญิงคนนั้นวิ่งเข้าหาเธอ และเตะเธอล้มลงในเวลาต่อมา แคทเธอรีนพยายามจะตะโกนขอความช่วยเหลือ มีคนปิดปากของเธอเอาไว้ หลังจากนั้นไม่นาน เธอก็รู้สึกตาพร่าเลือนเมื่อถูกทุบตี ในความมึนงง เ