บทที่ 117

ขณะที่แคทเธอรีนกำลังเก็บของเพื่อไปร้านอาหารกับเพื่อนร่วมงานของเธอ เจ้าหน้าที่ตำรวจหลายนายก็บุกเข้ามา “ใครคือ แคทเธอรีน โจนส์?” เพื่อนร่วมงานของเธอต่างมองหน้ากันด้วยความตื่นตระหนก แคทเธอรีนรู้สึกมึนงง เธอจึงลุกขึ้นยืนและพูดขึ้น “ดิฉันเองค่ะ...” ทันทีที่เธอตอบ มือทั้งสองข้างของเธอก็ถูกจับใส่กุญแจมือ เจ้าหน้าที่ตำรวจแจ้งอย่างไม่สนใจ “เกิดเหตุเพลิงไหม้ที่โรงแรมลูบลินเมื่อเช้านี้ ซึ่งส่งผลให้เกิดความเสียหายกว่าสิบล้านดอลล่าร์ เราได้รับโทรศัพท์แจ้งจากฝ่ายที่เกี่ยวข้องในเหตุการณ์ดังกล่าว และซัมมิทอ้างว่าคุณคือผู้รับผิดชอบดูแลการก่อสร้างโรงแรมในตอนนั้น คุณจำเป็นต้องไปที่สถานีตำรวจเพื่อสอบปากคำ” แคทเธอรีนรู้สึกเหมือนกับว่าหัวของเธอกำลังระเบิดออก “ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับดิฉันเลย ผ่านมาตั้งสองเดือนแล้วที่ดิฉันออกจากโรงแรม พวกเขาคงพยายามจะให้ดิฉันเป็นแพะรับบาป!” “ผมขอโทษ แต่ทางซัมมิทได้ให้หลักฐานกับผมเป็นใบเสร็จส่วนลด และการใช้สายเคเบิ้ลที่ไม่ผ่านมาตรฐานการรับรองของคุณ หยุดปฏิเสธได้แล้ว” ตำรวจจับเธอและเดินออกไปทันที ในขณะเดียวกันนั้นเอง นักข่าวมากมายก็กำลังรออยู่ข้างล่างอยู่แล้ว “เธอเป็นน