บทที่ 9: เป็นเขา!

สองวันต่อมา ณ สถาบันศาสนวิทยา "แฟนนี แฟนนี....." ญานี เยลส์มองหาจากที่ไกลๆ ก่อนจะมองเห็นใครคนหนึ่ง เธอวิ่งเหยาะๆ ไปหาหล่อน ผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่ใคร นอกจาก แฟนนี แฮงคส์ บุตรสาวอันเป็นที่รักของตระกูลแฮงคส์ ทั้งสองเรียนที่เดียวกัน แต่คนละชั้นเรียน “พี่ญานี...” แฟนนี แฮงคส์เลิกคิ้วเล็กน้อยและถามด้วยความประหลาดใจ “พี่กำลังมองหาฉันอยู่หรือ” ญานีหัวเราะคิกคักและยื่นของในมือให้แฟนนี "นี่เป็นกระเป๋ารุ่นล่าสุดของ LV ฉันคิดว่ามันเหมาะกับเธอก็เลยซื้อมาให้" ดวงตาของแฟนนี แฮงค์หรี่ลงขณะที่เธอเปิดดูกระเป๋า “แฟนนี พี่ชายของเธอเป็นอย่างไรบ้างช่วงนี้” ญานีถาม แฟนนียิ้มเยาะ “นี่พี่กำลังจะหมั้นกัน พี่ไม่รู้ว่าเขากำลังทำอะไรอยู่งั้นเหรอ” ญานีรู้สึกเสียหน้าเล็กน้อย เธอยิ้มและอธิบายว่า “พี่ชายของเธอดูเหมือนจะยุ่งมากช่วงนี้ และฉันไม่กล้ารบกวนเขา…” “แน่นอน พี่ชายของฉันต้องเจรจาเกี่ยวกับสัญญามูลค่าหลายร้อยล้านทุกวัน พี่ญานี ถ้าฉันแนะนำพี่ได้อย่างหนึ่งก็คิด ถึงแม้ว่าในอนาคตพี่จะแต่งงานกัน แต่ก็อย่าไปรบกวนเขาเลย พี่เขามีหน้าที่สนับสนุนบริษัทขนาดใหญ่แบบนี้ เขาเหนื่อยมาก หากพี่ไร้เหตุผลและไม่ฟัง งั้น... ตำแหน่งของคุณนายแฮงคส์ก็อยู่ได้ไม่นานหรอก!" แฟนนีเยาะเย้ยเธอ “แน่นอนแฟนนี เธอเคยบอกว่าชอบเสื้อผ้าที่คาร์ลออกแบบเมื่อคราวที่แล้วใช่ไหม? นี่นามบัตรเขา ฉันนัดเขาไว้ให้แล้ว เมื่อเธอว่างพอจะแวะไปที่นั่น เขาจะ ออกแบบชุดให้กับเธอด้วยตัวเอง" แฟนนีอึ้งไปครู่หนึ่ง เธอแปลกใจมาก “โอ้ พี่สนิทกับคาร์ลขนาดนั้นเลยเหรอ ทุกปีเขาจะออกแบบเสื้อผ้าแค่แปดชุด และทั้งหมดก็เป็นชุดสำหรับซุปเปอร์สตาร์!” “ในสายตาของฉัน เธอเก่งกว่าดาราดังพวกนั้นเสียอีก เป็นเกียรติของเขาที่ได้ออกแบบเสื้อผ้าให้เธอ!” เมื่อได้ยินอย่างนั้น แฟนนีก็หัวเราะพลางพูดว่า “ขอบคุณค่ะ พี่ญานี่” จากนั้นเธอก็เก็บนามบัตรไว้ในกระเป๋าและเอ่ยว่า "ยังไงก็เถอะ ดูเหมือนว่าพี่ชายของฉันจะไปโรงพยาบาลเฟิร์ส ฮอสปิตอลในช่วงสองวันที่ผ่านมานี้" “เขาไปโรงพยาบาลเหรอ เขาป่วยหรือเปล่า” ญานีเริ่มกังวลทันที “เปล่า ไม่ใช่อย่างนั้นหรอก แม่บอกว่ามีคนสำคัญเข้ารับการรักษาในโรงพยาบาลนั้น เขาไปเยี่ยม” ญานีชะงัก ทำไมเธอไม่เคยได้ยินเรื่องนี้มาก่อน? “พี่ญานี ฉันมีนัดกับคนอื่นต่อ ขอตัวก่อนนะคะ” แฟนนีกล่าว "โอ้ ได้จ้ะ" ขณะที่เธอพูด เธอก็ยื่นกระเป๋า LV ในมือให้แฟนนีไปด้วย แฟนนีรับกระเป๋าแล้วเดินออกไป จากนั้นเธอก็หยุดกะทันหัน “เอ่อ คือว่า...” "มีอะไรเหรอ?" ญานีรีบเข้าไปถามอย่างเป็นกังวล "พี่ญานี ได้โปรดอย่าซื้อของรุ่นล่าสุดให้ฉันอีกเลย ฉันชอบแค่สินค้าลิมิเต็ดอิดิชั่น ทั้งหมดทั้งมวลมันเพราะฉันอึดอัดที่จะมีของแบบเดียวกับคนอื่นๆ น่ะ พี่ไม่คิดอย่างนั้นเหรอ?" พูดจบเธอก็หัวเราะและจากไปอย่างภาคภูมิ พอได้ยินแบบนั้นญานีก็กำหมัดแน่น แล้วไงที่เธอเป็นลูกคนรวย? เธอยังคงชอบเอาเปรียบคนอื่นอยู่ดี แฟนนี แฮงคส์ รอให้ฉันได้แต่งเข้าตระกูลแฮงคส์แล้วกลายเป็นพี่สะใภ้ของเธอก่อนเถอะ ฉันจะสั่งสอนเธอเอง! อย่างไรก็ตามแต่ ... โรงพยาบาลเฟิร์ส ฮอสปิตอลมีบุคคลสำคัญ? ดูเหมือนว่าเธอต้องไปตรวจสอบแล้วสิ! ที่โรงพยาบาล. “แม่คะ กลับเข้าไปข้างในกันเถอะ ข้างนอกมันหนาว!” ชินีพยุงแม่ของเธอขณะที่พวกธอเดินไปรอบๆ ชั้นล่าง การรักษาด้วยเคมีบำบัดครั้งนี้ได้ผลดี มีอาดูดีขึ้นมาก ในช่วงสองวันที่ผ่านมา เธอลงมาเดินเล่นด้านล่างบ่อยขึ้น "ได้จ้ะ!" มีอายิ้มและเดินกลับพร้อมกับเธอ ในช่วงเวลานั้น คนไม่พลุกพล่านจนเกินไป และมีคนรอลิฟต์ไม่มากนัก “โอ้ หนูไปซื้อนมถั่วแดงให้แม่หน่อยได้ไหม” มีอาเอ่ยขึ้น “แม่จะดื่มเองหรือคะ” “สำหรับซันนี่น่ะจ้ะ เธอชอบ เธอเอาผลไม้มาให้เราตั้งมากมาย หนูไปซื้อนมมาแล้วให้เธอเอากลับไปในคราวหน้าที่เธอมาที่นี่” “หนูจะพาแม่กลับขึ้นวอร์ดก่อนนะคะ แล้วค่อยกลับลงไปซื้อข้างล่าง” ขณะที่พวกเขากำลังคุยกัน ลิฟต์ก็มาถึงพอดี “ไปเถอะ แม่จะกลับเอง แม่จะเดินไปตามระเบียงและรอลูก” มีอาโบกมือเพื่อแสดงว่าเธอสบายดี ชินียังไม่วางใจ ในช่วงสองวันที่ผ่านมา เมื่อมีอาว่าง เธอชอบเดินไปตามทางเดิน “หนูจะรีบกลับมา แม่คงเหนื่อยแล้ว กลับไปวอร์ดก่อนนะคะ” ชีนีบอกเธอ "ตกลงจ้ะ!" มีอาพูดพร้อมกับเดินช้าๆ เข้าไปในลิฟต์ ชินีมองดูขณะที่ประตูลิฟต์ปิดลง รู้สึกวางใจ เธอหันหลังและเดินไปที่ซุปเปอร์มาร์เก็ต ทันทีที่เธอก้าวเข้าไปในซุปเปอร์มาร์เก็ต ร่างสูงสองร่างก็เดินมาถึง “ผมติดต่อลูกๆ ของผู้เฒ่ามอริสแล้ว พวกเขาจะมาถึงพรุ่งนี้เพื่อดูแลท่าน” แชนนอน เกตส์กล่าว ชาร์ลส์ แฮงคส์ไม่ได้พูดอะไรสักคำ เขายังคงสวมหน้ากากและดูเข้าถึงยาก ที่จริงแล้ว ผู้เฒ่ามอริสเป็นเพียงพนักงานเก่าแก่ของเขา การไปเยี่ยมเขาครั้งเดียวก็เพียงพอแล้ว แต่เขาเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมต้องมาที่นี่สามวันติดกันแล้ว นี่เขากำลังทำอะไรอยู่กันแน่? คิ้วของเขาขมวดเล็กน้อยขณะที่แผ่รัศมีเยือกเย็นลงกว่าเดิม “ผู้อำนวยการแฮงคส์ ผมจะไปซื้อนม” แชนนอนขออนุญาตเขาเมื่อเห็นผู้คนเดินผ่านไปพร้อมกับหอบข้าวของของตัวเอง เขาพยักหน้ารับรู้คำขอของแชนนอน แชนนอนไม่กล้าชักช้าและรีบวิ่งไปที่ซุปเปอร์มาร์เก็ต ต่อมาไม่นาน ก็มีคนสองคนออกมาจากซุปเปอร์มาร์เก็ต "ขอบคุณ ปกติผมจะจ่ายด้วยแอพมือถือ และผมไม่ได้พกเงินสดติดตัวมากนัก แล้วผมก็ทิ้งโทรศัพท์มือถือไว้ในรถ ดังนั้นผมจะโอนเงินให้คุณทีหลังนะครับ!" แชนนอนพูดพร้อมรอยยิ้มขณะถือนมที่ซื้อมา ชินี เยลส์ที่สวมหน้ากากอยู่มองมาที่เขาและยิ้ม “ด้วยความยินดีค่ะ ไม่เป็นไรเลย!” "นี่คือนามบัตรของผม คุณสามารถเพิ่มผมในวัทแอป ด้วยเบอร์โทรได้ ผมจะโอนเงินให้คุณในภายหลัง" แชนนอนหยิบนามบัตรของเขาออกมาแล้วยื่นให้กับเธอ “ตกลงค่ะ” ชินีพูดขณะรับนามบัตรมาโดยไม่ได้ดูด้วยซ้ำ “เฮ้ ลิฟต์มาแล้ว ไปกันเถอะ!” ดวงตาคมกริบของแชนนอนเห็นลิฟต์กำลังลงมาถึงชั้นหนึ่ง ชินีวิ่งมาอย่างรวดเร็ว พวกเขาต่างรู้ว่าลิฟต์นั้นต้องรอนาน อย่างไรก็ตาม ขณะที่เธอกำลังเข้าไปใกล้ลิฟต์ ... ร่างสูงโปร่งที่ยืนอยู่ถัดจากลิฟต์ก็หันขวับกลับมา... นัยน์ตาของเขาดำสนิทลึกล้ำราวกับบ่อน้ำที่ไร้ก้นบึ้ง.... เป็นเขา! ชั่วขณะเดียวกัน ขาของเธอก็หนักอึ้งราวกับมีรากงอกออกมาตรึงเธอไว้กับพื้นจนเธอไม่สามารถขยับได้...