Kabanata 3

"Thalia, mahangin sa labas. Bilisan mo i-wheel mo si ate... Ah, Adam, andito ka rin pala." Napansin ni Mrs Cloude na hindi pumasok sa bahay sina Thalia at Agnes. Nag-aalala siyang baka sipon si Agnes pagkalabas ng ospital, kaya hindi niya maiwasang lumabas para tingnan siya. Ngunit sa sandaling nakita niya si Adam Matthews, inilibot niya ang kanyang mga mata kay Thalia at sinabing, "Thalia, bakit hindi mo sinabi sa akin ng maaga na sasama si Adam sa iyo?" "Nanay, ako..." Magpapaliwanag na sana si Thalia, ngunit pinutol siya ni Agnes. "Nay, nandito si Kuya Adam para makita ako. Kung patuloy kang nakatayo sa pintuan at haharang sa kanyang dinadaanan, ipagpalagay niyang hindi siya malugod!" Nawala sa kanyang pag-iisip si Mrs. Cloude. Hindi na niya maabala ang pormalidad sa puntong ito, kaya mabilis niya itong pinapasok sa bahay. Natigilan si Thalia at pinagmasdan si Adam na hinatid si Agnes sa loob ng bahay. Ang dalawa sa kanila ay nagsasalita sa isa't isa sa mababa at malumanay na boses. Bigla siyang nawalan ng masabi. Malungkot siyang ngumiti at sinabing, "Mom, I'm feeling under the weather. I can't have dinner with you. I'm heading home." Bahagyang nagdilim ang ekspresyon ng mukha ni Mrs Cloude. "Thalia, pwede bang tumigil ka na sa kakagulo?" Naisip ni Thalia, 'Nagkakagulo?' Nagkakagulo ba siya? Biglang namula ang mga mata niya at naluluha. "Nay, si Adam ang asawa ko, hindi si Agnes!" Siya rin ang biological na anak ng kanyang ina, ngunit palaging pinapaboran ng kanyang ina si Agnes at binabalewala ang kanyang nararamdaman. Napatingin si Mrs. Cloude sa kanya. Bumuntong-hininga siya at sinabing, "Thalia, alam kong masama ang loob mo, pero nawalan na ng kakayahang maglakad si Agnes. Tsaka tatlong taon na niyang hindi nakikita si Adam. Maawa ka ba sa kanya?" "Maawa ka sa kanya? Nay, sinong maaawa sa akin noon? Si Adam ang asawa ko. Bakit ko hahayaan na nakawin siya?" Kinagat ni Thalia ang labi at gumanti. "Hayaan siyang nakawin siya?" Biglang naging matinis ang boses ni Mrs Cloude. "Kung hindi dahil sa'yo, kasal na sina Agnes at Adam!" Hindi makapaniwalang tumingin si Thalia sa sarili niyang ina. "Mom, what are you talking about? Matagal ko nang nakasama si Adam. Kung hindi mo tinulungan si Agnes na itago ang totoo, bakit ko pa..." "Sige, sige!" Galit na pinutol siya ni Mrs. Cloude, "Hindi ko alam kung bakit palagi mong pinag-uusapan ang mga maliliit na bagay na ito! Sa wakas nakauwi na si Agnes ngayon. Kung may sasabihin ka pa, maaari mong sabihin pagkatapos ng hapunan. Pumasok ka sa bahay!" Bago tumanggi si Thalia, tumalikod na si Mrs. Cloude at umalis. Napatingin si Thalia sa ina habang papalayo. Nakagat niya ang labi at humakbang papasok ng bahay. Naisip niya, 'Fine, whatever...' Iyon ang huling pagbisita niya. Pagkatapos nito, hindi na niya kailangan pang tiisin ang mga ito. Pagpasok niya, nakita niya sina Agnes at Adam na nakaupo sa isang gilid ng hapag kainan habang nakaupo sa tapat nila ang kanyang ama at ina. Para silang dalawang mag-asawa. Naisip ni Thalia, 'Ano naman ang tungkol sa akin?' Dahan-dahan siyang naglakad at umupo sa isang dulo ng hapag kainan mag-isa. Walang kahit na anong kagamitan sa pagkain sa harap niya. "Ms. Timbangin mo, kumuha ka ng extrang chopsticks at bowls." Hiniling ni Agnes sa kasambahay na kumuha ng mga kagamitan sa pagkain. Tumingin siya kay Thalia nang may paghingi ng tawad. "Kuya, tatlong taon ka nang hindi umuuwi. Inaakala ng lahat na hindi ka na babalik sa pagkakataong ito. Huwag kang magalit, Thalia. Heto, kainin mo ito. Ito ang paborito mong pagkain, nilagang karp." Naglagay si Agnes ng isang piraso ng isda sa mangkok sa harap ni Thalia. Tumingin si Thalia sa isda at parang umiiyak. "Hindi ako mahilig kumain ng isda." Siya ay hindi kailanman nagustuhan ang isda. Noong bata pa siya, si Agnes ang gusto ng kanyang mga magulang, at ang paboritong pagkain ni Agnes ay ang nilagang carp. Para pasayahin ang kanilang mga magulang, sinabi rin ni Thalia sa kanila na ang paborito niyang pagkain ay isda, tulad ng kanyang nakababatang kapatid na babae. Kaya ang pamilya Cloude ay may isda para sa pagkain araw-araw. Gayunpaman, hindi niya alam kung paano hawakan ang mga buto ng isda. Samakatuwid, pagkatapos ng bawat pagkain, nagtatago siya sa banyo at hinuhukay ang mga buto ng isda na nakabara sa kanyang lalamunan na may luha sa buong mukha. Matapos ang lahat ng mga taon na ito, napagod na siya sa pag-arte. Habang inaalala niya ang kanyang mga alaala noong bata pa siya, napagtanto niya na talagang hindi katumbas ng halaga ang paghihirap na pabor sa kanyang mga magulang sa pamamagitan ng pagpapasaya kay Agnes. Ito ay hindi katumbas ng halaga!