Kabanata 17

Nagkaroon ng malamig at mapang-api na kapaligiran sa loob ng sasakyan. Nagsimulang manginig ang puso ni Thalia. "Tumili—" Habang humaharurot ang sasakyan sa kalsada, biglang natapakan ni Adam ang preno ng sasakyan. Biglang huminto ang sasakyan, at napaatras si Thalia. Nauntog ang ulo niya sa windshield. Habang umiikot ang ulo niya, hinawakan ni Adam ang baba niya. "Nagmamadali ka sa pag-impake ng mga gamit mo dahil buntis ka ng bastardo at gusto mong makipagtalo sa manliligaw mo, tama ba ako?!" "Hindi siya bastard!" Matigas na inayos ni Thalia ang kanyang likod. "Adam Matthews, hindi siya bastard!" "Are you trying to tell me na ang bata sa loob mo ay akin?" Biglang humagalpak ng tawa si Adam. "Thalia Cloude, ikaw ang unang taong naglakas-loob na kunin ako bilang isang tanga!" "Ang unang beses na nakipagtalik ako sa iyo ay noong nilagyan mo ako ng aphrodisiac ilang araw na ang nakakaraan. Sabihin mo sa akin, paano ka nabuntis sa loob ng maikling panahon?" Itinikom ni Thalia ang kanyang bibig at nanatiling tahimik. Ang unang pagkakataon na nakipagtalik siya sa kanya ay mahigit isang buwan na ang nakalipas, nang siya ay nasa ilalim ng impluwensya ng alak. Lasing na lasing siya noong gabing iyon. Paano niya naaalala? Para sa kanya, isa lamang kasinungalingan ang paliwanag niya. Hindi siya maniniwala sa kanya. Hindi siya kailanman naniwala sa anumang sinabi nito. Kung ganoon ang kaso... Kinagat ni Thalia ang kanyang mga ngipin, itinaas ang kanyang baba, at sinabing may galit sa kanyang mga mata, "Oo, Adam Matthews, ang bata sa loob ko ay walang kinalaman sa iyo!" Naikuyom niya ang kanyang mga kamao. "Magdidivorce na tayo. Pumirma na ako sa divorce settlement agreement. Wala kang karapatan na pigilin ang ugali ko, kung sino ang ka-date ko, at kung kaninong anak ang dinadala ko!" May bakas ng panunuya sa kanyang mga labi habang siya ay nakangiti ng nakakaawa. "Ayaw mo ako sa buhay mo, pero maraming tao diyan na handang mahalin ako!" Nang marinig ito, naramdaman ni Adam ang matinding kirot sa kanyang puso. Pagkatapos, nabalot siya ng galit. Wala na siyang oras para isipin kung bakit siya naiinis. Nangibabaw na sa kanya ang galit. "Thalia Cloude, parang napagbigyan kita ng sobra." "Anong ibig mong sabihin?" "You had been my wife. I would destroy you before allowing other men to touch you! This bastard inside you can only blame Fate for what's about to happen to it!" "Hindi!" Nang maunawaan ni Thalia ang ibig niyang sabihin, nanlaki ang mga mata nito. Tumanggi si Adam na tingnan muli ang maputlang mukha nito. Pinaandar niyang muli ang makina sa mahinahong paraan. Ang dumadagundong na tunog ng makina ng sasakyan ay natakot kay Thalia. Siya ay tunay na natakot. Si Adan ay palaging isang tao ng kanyang salita. Kung sasabihin niyang ipalaglag niya ang bata, sisiguraduhin niya ito. Ngunit ang batang ito ang tanging pag-asa niya. Kung wala na ang bata, mawawalan na siya ng ganang mabuhay! Nataranta siya at hinawakan ang braso ni Adam. "No, I lied to you just now. This is our child. Anak mo siya, Adam. You can't be so cruel!" Gayunpaman, itinulak siya ng lalaki at tinapakan ang pedal ng gas. Bakas sa mga mata niya ang galit at kalungkutan. Sinubukan niyang magsinungaling muli sa kanya! Maya-maya pa ay huminto na ang sasakyan sa entrance ng hospital. Hinila ni Adam si Thalia palabas ng sasakyan at kinaladkad papunta sa ospital. "Bitawan mo ako! Adam Matthews, bitawan mo ako!" "Adam, anak mo talaga siya. Please let him live!" "Bitawan mo ako. Please, huwag mong ipalaglag ang anak ko. Please, gagawin ko kung ano ang hilingin mo..." Nagmura at nagmamakaawa si Thalia, ngunit walang awa siyang inipit ni Adam sa operating table. "Thalia Cloude, maaari mong gawin ang lahat ng gusto mo, maliban sa panganganak sa bastos na ito!" Napatitig si Adam sa babaeng nasa operating table. Hindi mapawi ang galit sa kanyang mga mata, at tuluyan na siyang nawalan ng malay. Naalala niya ang katotohanan na ang babaeng ito ay nag-impake ng kanyang mga bagahe para tumakas kasama ang kanyang kasintahan ngayong gabi... Naisip niya na buntis siya sa anak ng ibang lalaki... At naisip niya na isa pang lalaki ang nagpahiga sa kanya sa kama... Ang lahat ng kanyang mga pandama ay sinunog ng galit sa loob niya, at nagkaroon siya ng isang salpok na sirain ang lahat ng nakikita! Ang batang ito ay simbolo ng kanyang kahihiyan! Hindi niya ito hahayaang mabuhay! Tiyak na aalisin niya ito! Pinayagan lang si Thalia na ipanganak ang kanyang anak at wala ng iba! "Adam Matthews, I hate you!" Kinagat ni Thalia ang kamay ni Adam. Habang namimilipit siya sa sakit, napabalikwas siya at bumaba sa operating table. May doktor sa tabi ng operating table. Itinulak niya ang doktor sa daan at desperado siyang tumakbo patungo sa pinto. Biglang umakyat ang dugo sa kanyang lalamunan. Nalalasahan niya ang dugo sa bibig niya at naaamoy sa ilong niya. "Puff!" Iniluwa niya ang isang bibig ng maitim na dugo. Lumalabo ang kanyang paningin habang siya ay bumagsak. "Thalia!" Bago siya nawalan ng malay, tila may narinig si Thalia na sumisigaw ng kanyang pangalan. Bumagsak siya sa isang mainit at pamilyar na yakap. Marahan siyang hinawakan ng taong iyon, tulad ng lalaking minahal at minahal siya maraming taon na ang nakararaan...