Kabanata 16

Nang makita ang nakamamatay na ekspresyon sa mukha ni Adam, alam ni Thalia na bibigyan niya ito ng babala at tatawagin siyang masamang babae gaya ng lagi niyang ginagawa. Nag-iwas siya ng tingin at biglang may nakitang police car sa gate. Lumabas sa kotse ang dalawang pulis na nakauniporme at sinabing, "Ikaw ba si Thalia Cloude? Sumama ka sa amin." Lumapit ang mga pulis at hinawakan siya sa balikat. Bakas sa mukha ni Thalia ang hindi makapaniwala. Tumawag ba si Adam ng pulis sa kanya? Tatlong taon na silang kasal, pero itinuring niya itong parang kaaway niya. Ngayon, sinubukan pa niyang ipadala siya sa bilangguan. "Adam, you're finally here. I was just asking Thalia how she was doing, but she went berserk and attacked me..." Humiga si Agnes sa mga braso ni Adam at umiyak ng malakas. "Kapag dumating ka mamaya, baka patay na ako. Adam, natatakot talaga ako..." "Huwag kang matakot." Napakaamo ng boses niya sa simoy ng gabi. Ang kanyang malumanay na boses, gayunpaman, ay malupit kay Thalia. Pakiramdam niya ay parang may pumutol sa kanyang puso gamit ang isang kutsilyo, at ang mundo sa paligid niya ay nagsimulang gumuho. Ibinuka niya ang kanyang bibig at may gustong sabihin. "May tumawag sa pulis at sinabing umaatake ka sa mga tao. Hinuhuli ka namin dahil sa pananakit. Kung gusto mong ipaliwanag ang iyong sarili, magagawa mo iyon pagdating namin sa istasyon ng pulisya." Hindi siya binigyan ng dalawang pulis ng pagkakataong makipaglaban at ipagtanggol ang sarili. Agad nila siyang pinosasan. Hindi na tumanggi si Thalia. Binigyan niya ng malamig na tingin si Adam at umalis ng hindi lumilingon. Kumunot ang noo ni Adam at sinundan sila, pero pinigilan siya ni Agnes. "Adam, huwag kang pumunta..." Lumingon si Adam at tumingin kay Agnes. "Tumawag ka ba ng pulis?" Nang marinig ang malamig at malambing niyang boses, bahagyang natakot si Agnes. Tumulo ang luha sa kanyang mukha. "Adam, kung hindi ako tumawag ng pulis, binugbog ako ni Thalia hanggang sa mamatay. Hindi ko sinasadya... Ako... pupunta ako at sasabihin ko sa pulis na huwag siyang arestuhin..." Gayunpaman, pinaandar na ng mga pulis ang makina ng sasakyan at pinaalis ang mansyon. Sa bintana ng police car, nakita ni Thalia si Agnes na nakahawak sa kamay ni Adam na may distressed look sa mukha nito. Nakatayo si Adam na nakatalikod na nakaharap sa sasakyan ng pulis. Nagtaas siya ng kamay at marahang tinapik sa balikat si Agnes. Ang puso niya, na kanina pa puno ng mga sugat, ay muling sumakit. Itinaas niya ang kanyang mga tuhod, inakbayan ang sarili, at pumulupot sa backseat ng sasakyan ng pulis. Siya ay lubos na nasiraan ng loob at nabigo. Marahil ito ay para sa pinakamahusay. Sinigurado nito na hindi niya palalampasin ang lugar na ito at nakaalis siya nang walang pagsisisi. Buti na lang at pagdating nila sa police station, hindi siya pinahirapan ng mga pulis. Tinanong lang nila siya bilang isang pormalidad at hinayaan siyang umalis pagkatapos. Ikinawit ni Thalia ang isang kamay sa kanyang tiyan at naglakad patungo sa pinto na may mabibigat na hakbang. Bagaman saglit lang siya sa istasyon ng pulisya, ang buong proseso ng interogasyon ay nakakapanghina at nakakahiya. Hindi siya ang nagsimula ng away. Hindi siya ang nag-provoke kay Agnes, at hindi siya ang sadyang saktan si Agnes... Naisip niya, 'Kalimutan mo na. Ano ang silbi ng pagpapaliwanag sa aking sarili?' Pinigilan ni Thalia ang lahat ng emosyon sa loob niya. Paglabas niya ng police station, nakita niya ang isang itim na kotse sa pasukan. Si Adam na nakasuot ng itim na suit ay nakasandal sa bintana ng sasakyan na may sigarilyo sa pagitan ng kanyang mga daliri. Napalabo ng usok ang paningin sa kanyang mukha. Biglang hindi maalala ni Thalia ang hitsura niya lima o anim na taon na ang nakalilipas. Kailan pa naglaho ang batang lalaki na laging nagmamahal at nag-aalaga sa kanya sa paglipas ng panahon? "Pumasok ka sa kotse." Inilabas ni Adam ang sigarilyo, binuksan ang pinto, at nag-utos sa kanya. Tumayo si Thalia at walang sabi-sabing, "Salamat, pero hindi mo na ako kailangang ihatid. Magta-taxi na ako." "Uulitin ko. Sumakay ka na sa kotse." Bakas ang lamig sa boses ni Adam. Napagtanto ni Thalia na maaaring magkaroon ng ilang puntos si Adam upang makipagkasundo sa kanya, lalo na pagkatapos niyang sampalin si Agnes sa mukha. Kinagat niya ang labi niya at pumasok sa sasakyan. Bumilis ang sasakyan sa kalsada. Sa pagtingin sa lalong hindi pamilyar na kalye sa labas ng bintana, sumimangot si Thalia at nagtanong, "Saan tayo pupunta?" "Ang ospital." Walang emosyong sagot ng lalaki. Kumunot ang noo ni Thalia. "Ang ospital?" Para saan? Malamig na tinignan siya ni Adam. "Stop pretending. Alam ko na ang lahat." Naisip ni Thalia, alam na niya ang lahat? Ano ang alam niya? Biglang nanlaki ang mata ni Thalia. Ikinuyom niya ang kanyang mga kamao, na nakatago sa kanyang manggas, ngunit ang kanyang mga kamay ay hindi pa rin maiwasang manginig. "Hindi ko maintindihan ang sinasabi mo." She tried her best to sound calm, pero nanginginig ang boses niya. "Adam, ihinto mo ang sasakyan. I recall that I have some matters to attend to. Stop the car. I want to get out!" Buong lakas niyang hinila ang pinto, ngunit awtomatikong naka-lock ang pinto nang bumilis ang sasakyan kanina. "Ilabas mo sa kotse?" May mabangis at mapang-aping aura sa paligid ni Adam. "Ilabas mo sa kotse, para makatakas ka sa katipan mo?"