Kabanata 8

Pagkabalik nila sa kwarto niya. Inilagay ni Jasper si Stella sa kanyang kama, paulit-ulit siyang tinutukso. Ilang saglit lang ay nalaglag ang kanyang damit sa lupa. Tumambad ang itim niyang underwear. Kinalas niya ang pagkakatali sa kanyang likod at itinulak ang kanyang bra pataas. Siya ay kasing lambing niya noong tatlong taon na ang nakakaraan. Tumaas ang kanyang sentido. Inilapat ni Jasper ang bibig sa kanya at inikot ang kanyang mga utong... Ang kanyang mga halinghing ay nagpalakas ng kanyang mga hormones. Tiniis niya ang pag-alon na ito, at ang kanyang mainit na mga labi ay sumubaybay sa kanyang tiyan. Hindi niya gustong mangyari ito sa parehong paraan. Tatlong taon na ang nakararaan ay sakit lamang ang naibigay niya sa kanya. Nakaramdam ng kaba si Stella. Nakaramdam siya ng init sa kakaibang lugar. "Federick, be gentle," sabi ni Stella sa nanginginig na boses. Natigilan si Jasper, at tumigil sa paggalaw ang mga kamay niya. Tinitigan niya ang namumula nitong maliit na mukha na may halong emosyon sa itim nitong mga mata. Nakapikit ang mga mata niya at nanginginig ang mga pilikmata. Nagkaroon ng mabigat na problema, hindi niya alam kung sino siya. Naningkit ang mga mata ni Jasper at inis na bumangon. Ang ibang tao sa labas ay dapat na maging masaya tungkol dito. Mabilis siyang naglakad patungo sa banyo at binuksan ang gripo. Tumulo ang malamig na tubig sa kanyang ulo. Nagdilim ang kanyang mga mata. Pagkatapos niyang kumalma ay lumabas na siya ng banyo. Si Stella ay nakatulog, at ang kanyang mga damit ay nasa lupa pa rin. Bahagyang nakayuko ang kanyang mga payat na binti, at ang kanyang tiyan ay napaka-flat at maganda ang tono. Siya ay mapang-akit, kaakit-akit, maganda ngunit malayo. Tinulungan niya itong isuot ang kanyang damit, inilagay ang kanyang ulo sa isang unan, at tinakpan siya ng kumot. Umupo siya sa taas ng kama at tinitigan siya. Napakatahimik ng kwarto na para bang ilusyon lang ang madamdaming engkwentro kanina. Tatlong taon na ang nakalilipas, sinira niya ito sa unang pagkakataon. Dahil ba sa kanya kaya naging hindi maganda ang relasyon niya sa kanyang asawa? Napuno ng guilt at awa ang mga mata ni Jasper. Tumayo siya at lumabas ng pinto. Hinawakan ni Tenyente Johnson ang ilang morning-after pill sa kanyang kamay at sinabing, "Chief, kung kakainin niya ito sa loob ng 72 oras, hindi siya mabubuntis." Kumunot ang noo ni Jasper. "Hindi niya kakailanganin ang mga ito." "Nasa safety period ba siya?" Nagtatakang tanong ni Tenyente Johnson. Malamig na tiningnan ni Jasper si Tenyente Johnson. Nakakamatay ang kanyang pananahimik. Hindi naglakas-loob na tumingin sa mga mata ni Jasper, ibinaba ng Tenyente Koronel ang kanyang tingin. Sinulyapan ni Jasper ang mga tabletas na nasa kamay ni Tenyente Johnson, may halong emosyon sa malalalim niyang mga mata. "Hindi ko siya ginalaw." "Huh?" Tumigil si Tenyente Johnson. Nangangahulugan ba iyon na nararanasan pa ito ng hepe? Iyon ay... masyadong kapus-palad. Hindi niya talaga maintindihan ang kanyang pinuno. Paano niya nagagawa ang gayong pag-iwas? "Arrange a female officer to take care of her now. Your mind shall forget everything that happened tonight," utos ni Jasper. "Oh." Sagot ni Tenyente Johnson. "At, pumunta at bumili ng ilang premium na pambabaeng toiletry." Utos ni Jasper. "Oh." Tumingin si Tenyente Johnson sa punong may pagdududa. Ano ang naisip ng pinuno? Nasa kamay na niya ang babae, ngunit hindi niya ito kinuha. At ngayon gusto pa niyang sundan siya? Hindi maintindihan ni Johnson. Sa umaga. Binuksan ni Stella ang kanyang mga mata. Nakaramdam siya ng matinding gutom, ang sakit ng ulo niya. Umupo siya at tumingin sa paligid. Ang mga kumot ay kulay militar na berde. May dalawang librong maayos na nakalagay sa bedside table. Ang isa ay sarado, na may nakalagay na bookmark sa pagitan. Ang isa pa ay isang aklat na nakasulat sa Russian. Nakabukas ito at puno ng notes. Sa tapat ng kama ay isang bookshelf na puno ng mga libro. Mayroong dalawang hanay ng mga nakasabit na basket malapit sa bookshelf, isang pulang bandila, at dose-dosenang mga tropeo. Bumungad sa buong silid ang hangin ng pagkalalaki. Hindi ito ang kwarto niya. Napakunot ang noo ni Stella, natigil ang kanyang alaala sa puntong inabot sa kanya ni Eli ang isang basong tubig. Hindi niya maalala ang nangyari pagkatapos. Nang tatayo na sana si Stella, pumasok sa kwarto ang isang opisyal na may dalang tray ng mga gamit. Nagulat si Stella. "Sino ka? Bakit ako nandito?" Ngumiti ang opisyal kay Stella Grace. "Hinihiling sa akin ni Chief na alagaan ka kagabi. Ito ang mga gamit mo." "Hepe?" Wala man lang memorya si Stella. "Oo! Maghilamos ka muna." Itinulak ng opisyal ang pinto ng banyo at inilagay ang mga bote sa tokador at umalis. Naghinala si Stella at pumasok sa banyo. Sa tokador, maayos at masusing inilagay ang mga gamit ng panlalaki. Isang kakaibang kahihiyan ang bumalot sa kanya. Natulog siya sa kama ng lalaki kagabi. Laking gulat ni Stella nang makita ang kanyang repleksyon. Ang kanyang mga mata ay madilim, ang kanyang mga pilikmata ay nawala, at ang kanyang mukha ay maputla. Mabilis siyang nagtoothbrush at naghilamos ng mukha. Gayunpaman, hindi maalis ang mga madilim na bilog. Isang pares ng kamay ang nagpasa ng isang bote ng cleansing oil sa kanya. Tumingala si Stella. Tiningnan siya ni Jasper ng malalim gamit ang gwapo at malamig nitong mga mata. Mayroon siyang hangin ng lakas at pagkalalaki. Kinilala siya ni Stella bilang hepe ng rescue team. Hindi maalala ni Stella kung paano siya napunta rito. "Sorry, lasing ako kagabi." Humingi ng tawad si Stella. "Em." Nilinis niya ang kanyang lalamunan, at sinabi niya sa malalim na boses, "Kunin mo itong panlinis at maghilamos." "Oh salamat." Kinuha naman ni Stella. Ipinasa sa kanya ni Jasper ang isang bag ng mga pampaganda. "You can use these. I won't be need them." Tapos tumalikod si Jasper. Tiningnan ni Stella ang mga bote. Si Guerlain iyon. Ito ay isang mamahaling tatak, na nagkakahalaga ng halos 150 dolyar para sa isang maliit na bote ng moisturizer. Hindi niya kayang bilhin ang mga ito. Lumabas siya dala ang cosmetic bag. Umupo si Jasper sa sofa. Umupo siya ng tuwid, reserved, at elegante. Hawak-hawak niya ang aklat na Ruso sa kanyang kamay, maingat na kumukuha ng mga tala. May isang mangkok ng lugaw, isang doughnut, isang baso ng gatas, at isang mangkok ng sopas sa tea table sa harap ng sofa. Lumapit si Stella sa kanya. Hindi nagtaas ng ulo si Jasper na para bang hindi niya napansin. "Well, hindi ko matatanggap ito." Nilagay ni Stella ang cosmetics bag sa tabi ng sofa. Nakatutok pa rin ang mata ni Jasper sa libro niya na para bang ayaw niyang kausapin si Stella Grace. Nakaramdam ng sobrang hiya si Stella. Handa na siyang umalis at humakbang patungo sa pintuan. "Mag-almusal ka bago ka umalis," sabi ni Jasper sa mahinang boses. Napatingin si Stella kay Jasper, pero hindi pa rin ito tumitingin sa kanya. Kung hindi lang silang dalawa ang nandito, iisipin niyang may kausap itong iba. Umupo si Stella sa mesa. "Tumutulong sa hangover ang bowl sa tabi mo. Inom mo muna," sabi ulit ni Jasper. Tiningnan siya ni Stella ng may pag-aalinlangan. Hindi siya nilingon ni Jasper, ngunit naramdaman ni Stella na naiintindihan niya ang lahat. Sumakit nga ang ulo ni Stella, kaya kinuha niya ang bowl at ininom ang laman nito. Naghinala siya. Dahil ba ang kakaibang ugali nito sa ginawa nito sa kanya habang lasing? "Ako ay lasing kahapon - hindi ko sinabi ng masyadong maraming, ako?" Nag-aalalang tanong ni Stella. Magiliw na binaliktad ni Jasper ang isang pahina ng libro at kaswal na nagtanong, "Ano sa palagay mo ang sinabi mo?" May kakaiba ba talaga siyang sinabi? Namula siya ng malalim. Awkward na sabi ni Stella. "Sinabi sa akin ng mga kaibigan ko na nagsasalita ako ng walang kapararakan kapag nalalasing ako. Hindi mo kailangang seryosohin ang mga salita ko, Chief." Tumingala si Jasper at ang madilim niyang mga mata ay lumalim sa hindi maarok na lalim. Huminto siya saglit sa mukha ni Stella Grace at nakita niyang kinakabahan ito. Nanliit ang malamig niyang mga mata. Tumalon ang puso ni Stella Grace.