Kabanata 5

Bumaba ang bintana ng kotse at nakita ang isang pamilyar na mukha. Ngumiti si Isabel, na nakaupo sa loob ng kotse, kay Mayra at nagtanong, “Pwede ba tayong mag-usap?” Tumango si Mayra. Binuksan niya ang pinto sa backseat at sumakay. Maingat na sinuri ni Isabel ang dalaga. “Ikaw siguro… ang batang palaging nasa paligid ni Anderson. Ikaw si Mayra, tama?” Nang maramdaman ang kaba ni Mayra, hinawakan ni Isabel ang kamay niya. “Wag kang kabahan. Pwede mo kong tawaging Isa kung gusto mo. Nakita lang kita sa mga larawan bago ito, kaya nagulat ako kung gaano ka kaganda sa personal. Talagang magiging napakaganda mo paglaki mo.” Habang nanliliit sa harapan ni Isabel, mahinang bumulong si Mayra, “Hi, Isa.” Para bang nakuntento si Isabel sa sagot niya base sa ngiti sa mga labi niya. “Marami ka bang homework ngayon?” “Hindi naman. Bakit mo ko hinanap?” Sumagot si Isabel, “Naisip kong kumain ng hapunan kasama mo. Sinundo kita kasi nagkataong napadaan ako sa school mo. Marami pang ginagawa sa trabaho si Anderson kaya mahuhuli siya. Pumunta tayo sa restaurant at umorder ng pagkain ngayon.” Nanahimik si Mayra, inisip niyang nalaman siguro ni Isabel kung paano siya nagbantang magpakamatay nang malaman ang engagement ni Anderson. Halatang walang kaalam-alam si Anderson tungkol sa paglapit sa kanya ni Isabel. Inisip ni Mayra kung magtatanong siya tungkol sa relasyon niya kay Anderson. Makalipas ang kalahating oras, nakarating sila sa Parizia, isang makalumang restaurant. Sinalubong sila ng restaurant manager nang nakangiti pagkatapos nakilala si Isabel. “Ms. Fisher, halika! Nagreserba kami ng lounge para sa'yo. Ihahatid ko kayo rito.” Pumasok sina Isabel at Mayra sa malawak na lounge. Eleganteng umupo si Isabel sa upuan niya habang umupo si Mayra sa tabi niya. Personal silang pinaghandaan ng manager at binigyan sila ng ilang menu. Iniabot ni Isabel ang menu kay Mayra. “Mayra, magtingin ka. Tignan mo kung may gusto kang kainin.” Napansin ni Mayra na ang bawat isang putahe sa menu ay nagkakahalaga ng daan-daang dolyar. Hindi niya kayang bilhin ang kahit na ano rito. Sa pagkailang, niyakap niya ang sarili niya at sumagot, “Isa, ayos lang ako sa kahit na ano.” Napansin ni Isabel ang pagkailang ni Mayra at ngumiti. “Mag-order tayo ng mga paborito ni Anderson. Mahilig siya sa hindi maanghang na pagkain, kagaya mo.” … Nakatanggap si Shane ng tawag mula sa Parizia. Nang lumabas si Anderson mula sa meeting room ng building ng Barlow Group, lumapit sa kanya si Shane at nagsabing, “Mr. Barlow, sinundo ni Ms. Fisher si Ms. Sadler. Nasa Parizia sila ngayon. Tumawag ang restaurant para tignan ang oras ng pagdating mo.” Nakasuot ng itim na suit si Anderson at mas matangkad siya kaysa kay Shane. Pumasok siya sa president office nang nakapamulsa. Nang nakakunot ang noo, nagtanong siya, “Sinong nagsabi sa kanyang hanapin niya si Mayra?” Umiling si Shane. “Nakasalubong siguro ni Ms. Fisher si Ms. Sadler sa daan.” Nag-utos si Anderson, “Ikansela mo ang mga plano ko. Pumunta tayo sa Parizia.” Tumango si Shane. “Sige, Mr. Barlow.” Akala ni Anderson ay nilinaw na niyang walang pwedeng lumapit kay Mayra. Gayunpaman, matagal nang tinatrato ni Isabel si Mayra bilang isang karibal sa pag-ibig. Ang ginawa ni Isabel ngayon ay para hindi direktang angkinin si Anderson bilang kanya. Isa itong paalala para kay Mayra tungkol sa hindi matatawid na karagatan sa pagitan nila ni Anderson dahil sa magkaibang katayuang pinansyal at panlipunan. Hindi lang iyon, malaki ang agwat sa edad nina Anderson at Mayra. Magtatatlompung taong gulang na siya pagtungtong ni Mayra sa labing-walong taong gulang. Nasa harapan ni Marya ang buong buhay niya. Sa Parizia, ininom ni Mayra ang inumin niya habang inalagaan siya ni Isabel. Nag-order si Isabel ng mga dessert na sikat sa mga dalagita. Sinaluhan sila ni Anderson nang alas-siyete ng gabi pagkatapos maihanda ng lahat ng pagkain. Kabado si Mayra nang narinig niya ang mga yabag niya mula sa labas ng pinto. Hinigpitan niya ang mga kamao niya sa pananabik. Pagkatapos, binuksan ni Anderson ang pinto papunta sa lounge at sinalubong ang tingin niya. Lumingon siya palayo sa takot. Gayunpaman, lumapit si Isabel at hinawakan ang braso niya. “Bakit ngayon ka lang nakapunta? Kanina pa kami naghihintay ni Mayra?” Nakabukas ang air-conditioning sa lounge. Nang parang isang masunuring asawa, tinulungan ni Isabel si Anderson na hubarin ang jacket niya at isabit ito sa coat stand sa malapit. Kumilos sila nang parang mag-asawang maraming taon nang ikinasal. Nakabukas ang dalawang itaas na butones ng itim na damit niya. Nakikita ang maskuladong katawan niya sa ilalim nito. Maganda ang pangangatawan ni Anderson. Palagi siyang mukhang mapayat ngunit malakas sa kahit na anong damit. Kaya niyang tapatan maski mga international model. Higit pa roon, nahumaling ang mga babae sa kagwapuhan niya at posisyon niya bilang presidente ng Barlow Group. Pag-upo ni Isabel sa pagitan nina Anderson at Mayra, inabutan niya siya ng kubyertos. Nagtanong siya, “Hindi ka naman galit sa'kin sa pagdala ko rito kay Mayra nang wala ang permiso mo, tama?” Sabi niya nang may mahinang boses, “Hindi. Kumusta and checkup mo sa ospital?” Nakangiti siyang sumagot, “Wag kang mag-alala. Sabi ng doktor, maayos lang ang lahat. Balak kong subukang magkaanak sa susunod, kaya hindi ako kukuha ng wine para sa'tin ngayong araw.” Susubukang magkaanak? Aksidenteng natapon ni Mayra ang inumin niya nang marinig ang mga salitang iyon at tumayo siya sa pagkailang. Nagmadaling kumuha si Isabel ng tisyu para punasan ang mantsa sa damit ni Mayra. Sabi niya kay Mayra, “Oh, masyado kang clumsy. Dadalhin kita sa banyo para maglinis.” Kaagad na tumanggi si Mayra, “A-Ayos lang. Ayos lang ako. Balak ko rin namang maglaba bukas.” Sumagot si Isabel nang may pag-aalala, “Ipaalam mo sa'kin kapag di ka komportable sa suot mo. Nagkataong meron akong bagong damit sa kotse ko.” Umiling si Mayra. “Ayos lang. Hindi mo na kailangang mag-abala pa, Isa.” Sa buong pag-uusap, sinadya niyang iwasan ang titig ni Anderson. Nang bumalik siya sa upuan niya, tahimik siyang kumain ng pagkaing inilagay ni Isabel sa plato niya. Sinabihan siya ni Isabel, “Kain ka pa. Pwede mong iuwi ang matitira kung di mo kayang ubusin.” Biglang sumingit si Anderson, “Sapat ba ang allowance mo?” Habang nakatitig sa plato niya, tumango si Mayra at bumulong, “Oo.” Nakita niya siyang bumunot ng isang itim na wallet at kumuha ng isang card mula sa loob nito. Sabi niya sa kanya, “Bayaran mo ang kahit na anong gusto mo gamit ng card na'to. Wag kang kakain ng tira-tira. May problema ka sa sikmura, di ba?” Lumabas na naaalala ni Anderson ang kahinaan ng sikmura niya na pangmatagalang epekto ng pagkagutom sa ampunan, dahil hindi niya kayang labanan ang iba para sa pagkain. Hindi niya kayang kumain ng malamig at sasakit ang tiyan niya pagkatapos kumain ng tira-tira. May isang beses na kumain siya ng tira-tira at nauwing may sakit ng tiyan nang gabing-gabi. Kinailangan siyang isugod ni Anderson sa ospital at bantayan siya buong gabi. Nang narinig iyon, nagmadali siyang kumaway. “Andy, hindi ko pa nagagamit ang allowance ko nitong nakaraan. Hindi ako pwedeng kumuha pa mula sa'yo.” Sinubukan ni Isabel na huwag hayaang makita ang mga emoayon niya. Kinuha niya ang card mula kay Anderson at inilagay ito sa kamay ni Mayra nang nakangiti. “Kapag inalok ka ni Anderson ng card, tanggapin mo na lang. Isa itong alok para sa'yo bilang kuya. Hindi problem para sa kanya ang pera kaya hindi mo kailangang mag-alala sa kanya. Kung kailangan mo ng pera, pwede ka ring lumapit sa'kin.” Pagkatapos, tinapik ni Isabel ang kamay ni Mayra. Wasn't nagawa si Mayra na para bang pinipilit siyang tumanggap ng limos. “Siya nga pala, magiging engaged na kami ni Anderson sa susunod na ilang buwang. Ito ang imbitasyon sa engagement namin. Mayra, mangako ka sa'king pupunta ka.”